Red Wolf - opis, siedlisko, styl życia

Czerwony wilk, zwany inaczej wilkiem himalajskim lub górskim, jest raczej ciekawym zwierzęciem. Jest klasyfikowany jako ssak, jest członkiem rodziny psów. Drapieżne osobniki różnią się od podobnych do sebijskich nawyków sposobem na zdobycie pożywienia i rozmnażanie. W tym artykule przeanalizujemy wszystkie informacje, które ich dotyczą, abyś mógł stworzyć własną opinię.

Opis

1. Prezentowane zwierzęta są duże. Poszczególne osoby mogą rozciągać się wzdłuż ciała do 1 metra, a nawet więcej. Rozmiar ogona sięga pół metra, a masa ciała waha się od 17 do 20 kg.
2. Zgodnie z zewnętrznymi cechami osobnika omawianej rodziny są one podobne do szakali, lisów i zwykłych wilków. Różnią się od swoich krewnych pigmentacją sierści. Sam płaszcz jest wydłużony i wystarczająco gęsty. Ogon jest długi, może opaść na ziemię.
3. Kufa ostra w formie i wydłużona. Uszy znajdują się w średniej odległości między sobą, są zaokrąglone na krawędziach, wyglądają na duże, stoją w formacie. Jeśli chodzi o kolor, różni się w zależności od pory roku i kategorii wiekowej. Z reguły osobniki są pigmentowane czernią na końcu ogona.
4. Młode zwierzęta, które nie osiągnęły jeszcze wieku trzech miesięcy, mają ciemny brązowy odcień. Zimą płaszcz jest znacznie grubszy niż w ciepłym sezonie. Może stać lub wisieć. Latem rośnie grubo, staje się krótki, ciemnieje. Ogon jest bardzo puszysty, podobny do lisa. Ponad 10 gatunków tych wilków zamieszkuje bezmiar naszej ojczyzny.

Sposób życia

1. Przedstawiciele rodziny wolą mieszkać w górach. Mogą wspiąć się nad poziom morza o 4 km. a nawet więcej. Ssaki żyją prawie przez cały rok w Alpach, jak również w pobliskich obszarach. Lubią skalisty teren, który jest wyposażony w wąwozy i ukryte miejsca.
2. Osoby nie znajdują się na równinach, starając się unikać takich miejsc z boku. W procesie ekstrakcji żywności mogą wędrować z jednej miejscowości do drugiej, pokonując przeszkody i pokonując duże odległości. Odejdź od stałego miejsca zamieszkania. Szybko dostosuj się do nietypowych krajobrazów, opanuj nawet pustynie i stepy.
3. Kiedy śnieg w górskim środowisku staje się nadmiernie duży, zwierzęta szukają swoich artiodaktyli i podążają za nimi. Mówimy o koziołkach górskich, argali, jelenie i sarny. Drapieżne ssaki zatrzymują się przed górami, potem odpoczywają w słońcu i czekają na zdobycz.
4. Członkowie rodziny nie charakteryzują się jednym sposobem bycia. Cały czas spędzają ze swoimi kongenerami. Razem idą na polowanie, czasami paczka może składać się z dwóch tuzinów i więcej. Czasami przeplata się w nim więcej niż jedno pokolenie. Te zwierzęta nie wykazują silnej agresji wobec siebie, żyją spokojnie.
5. W procesie wyboru miejsca pobytu osoby kierują się bezpieczeństwem. Zwykle wybierają wąwozy, góry skaliste, jaskinie i wszelkie zakryte obszary. Słuch jest doskonale opracowany, co pozwala na złapanie niebezpieczeństwa i wyeliminowanie go w razie potrzeby. Wilki opuszczają swoje miejsce w sytuacjach awaryjnych, reszta czasu pilnuje domu.

Siedlisko

1. W większym stopniu jednostki są powszechne w Azji, znajdującej się w jej centrum i na wschodzie. Może mieszkać w Indiach, Indonezji, Tybecie, Chinach, Sumatrze, Mongolii. Drapieżniki nie są powszechne na wszystkich opisanych terytoriach, ich pobyt jest chaotyczny, w niektórych obszarach gatunek jest całkowicie wykluczony. Zwierzęta takie jak obszary stepowe i wyżyny.
2. Rozważane osoby mogą żyć na całkiem różnych terytoriach. Takie zwierzęta są często spotykane na alpejskich łąkach, a nawet w wysokogórskich dolinach. W takich miejscach stepowych jest wystarczająca ilość roślinności.
3. Ponadto wilki często pojawiają się w lasach liściastych i cedrowych na Dalekim Wschodzie. Również zwierzęta nie są rzadko spotykane w lasach iglastych, które są nieodłącznie związane z wschodnią Syberią.
4. Pomimo tego, niezależnie od obszaru, na którym często występują takie zwierzęta, główną cechą ich siedliska jest obowiązkowa obecność niskiej pokrywy śnieżnej. Jeśli jest za dużo śniegu, zwierzęta muszą przenieść się na mniej ośnieżone obszary.

Dieta

1. Przedstawione osobniki można sklasyfikować jako najczęściej występujące zwierzęta drapieżne. Niezależnie od pory roku, dzikie wilki żywią się różnymi żywymi istotami, które mogą je spotkać tylko po drodze. Jednak główne menu takich zwierząt obejmuje dzikie zwierzęta kopytne, które mają małe rozmiary.
2. Warto zauważyć, że w ciepłym sezonie te wilki są karmione wystarczającymi ilościami żywności pochodzenia roślinnego. Wilki uwielbiają ucztować na zielonym rabarbaru górskim.
3. Kiedy ludzie badali takie zwierzęta, często znajdowali taką roślinę w wilczych norach ze szczeniętami. Dlatego możemy stwierdzić, że rodzice karmią młodego rabarbaru. Często dorośli przy każdej okazji jedzą nawet padlinę.
4. Podczas polowania takie drapieżniki często wrzucają zdobycz do wody. W tym środowisku górnictwo jest bardzo trudne. Wilki korzystają z takiej dostępności. Warto zauważyć, że przed polowaniem na takie drapieżniki wykonaj dość interesujący i złożony rytuał.
5. W przeciwnym razie okazy są wysyłane do polowania głównie w ciągu dnia. W tym przypadku wilki używają różnych metod polowania. W końcu nadal atakują zdobycz w klasyczny sposób.
6. Często drapieżniki są wysyłane na polowania w paczkach. Takie kryteria mogą zależeć od wielkości ofiary i cech reliefowych środowiska. Same zwierzęta atakują tylko różnego rodzaju gryzonie i zajęczaki. Jeśli ofiara jest wystarczająco duża, całe stado pójdzie na polowanie.

Hodowla

1. Jeśli weźmiemy pod uwagę terytoria położone na kontynencie indyjskim, takie drapieżniki mogą rozmnażać się przez około sześć miesięcy w roku. Najczęściej okres krycia tych zwierząt rozpoczyna się na początku jesieni i trwa do końca zimy.
2. Po kryciu samice nadal noszą potomstwo przez nieco ponad 2 miesiące. W jednym miocie może być od 4 do 6 dzieci. Zdarzały się przypadki, gdy kobieta przynosiła aż 12 szczeniąt na raz! Jednak naukowcy zasugerowali, że takie potomstwo było połączone przez 2 lub 3 kobiety.
3. Gdy tylko młodzi się urodzą, ma już piękny ciemnobrązowy kolor. W tym czasie dzieci są ślepe i bezradne. Po dwóch tygodniach młode zaczynają wyraźnie widzieć i słyszeć. W wieku około 3 miesięcy zaczynają opuszczać dziurę.

Osoby te są interesującymi przedstawicielami drapieżnych zwierząt. Takie wilki są wyjątkowe na swój sposób. Jest wystarczająco interesujący, aby je obejrzeć. Ponadto drapieżniki są hodowane w specjalnych parkach zoologicznych. W niewoli wilki zachowują się trochę inaczej.

Wideo: czerwony wilk (Cuon alpinus)