Jak wychowywać dzieci bez krzyków i kar

Wielu młodych rodziców jest dumnych z tego, że ma małe dziecko - najbardziej urocze, piękne i inteligentne. Czas mija, dziecko dorasta, kończy trzy lata, proces wychowania jest już w toku, a pytanie staje się pilne: czy trzeba zastosować jakąkolwiek karę za nieposłuszeństwo wobec ukochanego dziecka? Jeśli tak, to w jaki sposób? Jeśli nie, to czego użyć?

Psychologowie twierdzą, że dzieci, które nie zostały ukarane, są znacznie bardziej życzliwe i znacznie spokojniejsze niż ich rówieśnicy. I na odwrót - jeśli mały człowiek był stale karany, to agresja, grubiaństwo, histeria - jego towarzysze do końca życia. Zamienia się w drażliwego zła, zamykając się w sobie i gniew i urazę wobec słabszych: małe dzieci, bezbronne zwierzęta, są w pełni zdolne do obrażania kobiety lub starej chorej osoby.

Kara - co to jest?

Rodzice nakładają kary na dzieci i starsze dzieci, aby je pokazać - mówią, że nie można tego i tamtego zrobić, a ty wpadniesz w kłopoty. Dorośli zmieniają środowisko, w którym dziecko żyje, na gorsze.

Przypuśćmy, że mówią coś takiego - tracisz chód, nie używasz komputera, nie chodzisz do cyrku z tatą, nie dostajesz zwykłej czekolady rano i tak dalej. Każda rodzina używa własnej metody. Kara odgrywa rolę swego rodzaju motywatora, dziecko uczy się brać odpowiedzialność za złe lub szkodliwe działania.

Ale w wielu rodzinach, a także w grupach dzieci, wykorzystywanie i tortury fizyczne są wykorzystywane jako czynnik karny - mankiety, śmieci i dzieci są umieszczane w kącie. Z reguły dziecko zazwyczaj boi się samej kary, która w jego umyśle pojawia się jako upokorzenie. W rzeczywistości musi być świadomy konsekwencji popełnionego czynu, za który został ukarany. Strach przed wotum nieufności, chęć unikania kary w każdy możliwy sposób popycha małego człowieka do kłamstwa, próbuje złapać w pułapkę, aby upewnić się, że dorośli nie potępiają tak mocno.

Przyczyny złego zachowania u dzieci

Istnieje wiele powodów, dla których dzieci zachowują się źle. Ale najważniejsze to te cztery:

1. Często dzieci popełniają tylko takie czynności, aby dorośli zwracali na nie uwagę. Dobre zachowanie pozostawia obojętnych rodziców, ale jeśli coś popsusz lub zepsujesz, cała rodzina natychmiast zacznie widzieć małego członka rodziny. Niech reagują negatywnie, besztać, ale - zauważ!
2. Brak niezależności. Zdarza się odwrotnie - małe rodzinne zwierzę jest pod stałą opieką nad mamą, tatą, dziadkiem, babcią. Dziecko zaczyna się źle zachowywać, aby przez chwilę poczuć wolność i poczuć własną niezależność.
3. Utrata wiary w dziecko. Jeśli źle go potraktujesz, ciągle będziesz zarzucał i skarcił - straci pragnienie bycia dobrym. A jeśli stale słyszy od rodziców, że jest zły i bezwartościowy, staje się taki.
4. Pragnienie zemsty na mamie i tacie. Dzieci odczuwają niesprawiedliwość bardzo żywo i często ze swoim złym zachowaniem reagują na zniewagę ze strony bliskich ludzi. Czasami jest na to wystarczająco dużo powodów - niezasłużone obelgi rodzicielskie, kara bez powodu lub rodzice niszczą swoje niepowodzenia i zły nastrój u niewinnego dziecka.

Jak powiedzieć dziecku, że jego działania są złe?

1. Nie ma potrzeby pytać, z jakiego powodu dziecko wyrzuciło śmieci do jego pokoju. Wystarczy podać miotłę, szufelkę, szmatę, wiadro z wodą - niech wyjmie śmieci i spłuka podłogę. Pytaj i wyjaśnij cały proces czyszczenia jest konieczny, ale nie powinieneś wykonywać tej pracy.
2. W żadnym wypadku nie trzeba straszyć zbliżającej się kary. Przecież będzie później (a rodzic o tym zapomni), a dziecko będzie żyło w strachu.
3. Należy powiedzieć, że ten akt zdenerwował mamę / tatę.
4. Należy ściśle wyjaśnić, że w tej rodzinie nikt nigdy tego nie robi.
5. Od pewnego czasu możesz ograniczyć dziecko w słodyczach, nie pozwolić na dostęp do komputera, pominąć wspólne oglądanie ulubionej kreskówki, odłożyć wycieczkę do parku rozrywki. Albo powiedzieć, że popełniony czyn był tak zasmucony, że dziś nikt nie pójdzie.
6. W końcu połóż dziecko na krześle - pozwól mu usiąść na chwilę i zobacz, że mama / tata są bardzo zdenerwowani.

Co nie robić?

Nie możesz upokarzać dzieci, mówiąc: powiedz swoim kolegom o swoich złych zachowaniach, sąsiadach, towarzyszach stoczni, pozwól im zobaczyć i wiedzieć, jak bardzo jesteś zły! Spowoduje to obniżenie poczucia własnej wartości, spowoduje uraz psychiczny, dziecko będzie nękane gniewem i urazą rodziców, stanie się uparte.

1. Nie możesz dać klapsów, uderzyć, przestraszyć pasa. Dzieciak przestraszy się przemocy fizycznej, ale nie zrozumie, dlaczego jest skarcony.
2. Nie mów „idź, zostań w kącie”, nie krzycz i nie strasz potworów i różnych kobiet. W żadnym wypadku nie zaleca się obietnicy „opuszczę cię, oddam złemu wujowi lub złemu psu”. Obietnice te mogą zniszczyć psychikę syna lub córki. A dziecko będzie żyło z myślą „Nie jestem kochany przez wszystkich i nikogo nie potrzebuje” - to jest przerażające.

Jak wychowywać bez karania?

Pytanie jest zdecydowanie trudne. Czy jest możliwe wychowanie małego człowieka bez uciekania się do krzyku i nie stosowania kar? Eksperci w dziedzinie pedagogiki i psychologii zapewniają - tak, to możliwe. Rodzice muszą przestrzegać kilku podstawowych zasad, które pomagają w edukacji.

1. W pełni rozpoznaj tożsamość swojego dziecka, szanuj jego decyzje, słuchaj i akceptuj pragnienia, bądź uważny na potrzeby, nie ignoruj ​​jego uczuć. W przeciwnym razie rodzice otrzymają małego buntownika.
2. Traktuj dziecko z ciepłem i uwagą, musi stale wiedzieć, że nie jeden, ale zawsze ktoś w pobliżu jest duży, kochający i stale się nim opiekujący.
3. Szanuj opinię. Mały okruch, po raz pierwszy sięgający po jedną z wielu zabawek przed nim, już dokonuje swojego pierwszego niezależnego wyboru. Będzie ich dużo przed nami - co założyć, pójść lub nie pójść na spacer, zaprzyjaźnić się, na którym kanale oglądać ulubioną kreskówkę, wybrać kogo zaprzyjaźnić. Z jakiegoś powodu większość rodziców nie chce pamiętać, że ich ulubione dziecko może rozwiązać wiele problemów samodzielnie. Zapominają o tym i zaczynają robić wszystko dla dziecka, nie pytając o jego opinię. Co prowadzi do starcia i walki interesów. Konieczne jest zaufanie do gustów, zainteresowań i obyczajów dziecka. Słuchając ich, próbując przełożyć je na rzeczywistość, bez względu na to, jak trudne to było.
4. Bądź cierpliwy W chwili, gdy oboje dojrzewają, aby mieć dziecko, wzięli odpowiedzialność za przyszłość małych okruchów. To wspaniała praca i trudna droga, ale może i powinna być wykonywana z godnością. W późniejszym życiu spotkać wiele przeszkód, które należy pokonać. Aby pokonać, potrzebujesz dużo cierpliwości. Należy rozwinąć ten pożyteczny nawyk w sobie i pamiętać go zawsze. Przecież zwykła prośba, powtarzana wielokrotnie i cierpliwie, pozwala ci osiągnąć więcej i działa znacznie lepiej niż niekończące się okrzyki, kłótnie i perswazje. Więc wychowując dzieci, trzeba nauczyć się czekać.
5. Ojciec i matka powinni ściśle kontrolować siebie, dawać dziecku osobisty przykład.W końcu wiadomo, że edukacja polega przede wszystkim na tym, że dzieci kopiują i powtarzają działania swoich rodziców. A jeśli istnieją oczywiste sprzeczności między tym, czego rodzice domagają się od ucznia, a tym, co faktycznie robią, dziecko staje się sfrustrowane, a władza rodzicielska w oczach dzieci spada.
6. Zachęcaj dzieci do dobrego zachowania. Pamięć dla dzieci jest zorganizowana w taki sposób, że prezenty i prezenty obiecane za staranne zachowanie są pamiętane dłużej niż zbliżająca się kara za niewłaściwe zachowanie. W związku z tym istnieje większa motywacja do bycia posłusznym i dobrym.
7. Niedopuszczalne jest ciągłe moralne pchanie, zakazywanie czegokolwiek, zgłaszanie próśb i żądań w formie nakazów. Konieczne jest dążenie do tego, aby te wymagania były wyrażane przez rodziców nie sztywno i kategorycznie, ale w konstruktywnej i życzliwej formie, aby dobra atmosfera zawsze panowała w komunikacji rodzinnej, a dziecko wiedziało, że zawsze będzie mu pomagać, wspierając wszystko.
8. W rodzinie powinno się surowo zabronić karania płaszczyzny fizycznej. Siła może zostać pokonana tylko siłą: takie rozczarowujące zakończenie pewnego dnia sprawi, że dziecko stanie się łatwe do odgadnięcia, do czego doprowadzi, gdy stanie się dorosłym.
9. Aby spokojnie i konsekwentnie wypełniać swoje instrukcje, zawsze wypełniaj obietnicę - najważniejsze w edukacji bez kary. Dziecko musi zrobić wszystko, czego wymaga rodzic. Jeśli anulujesz instrukcję lub rozkaz bez wyraźnego powodu dla dziecka, autorytet rodziców w oczach dzieci nieodwracalnie upadnie.
10. W żadnym wypadku mama i tata nie powinni zapominać o tym, co obiecali. Niezależnie od tego, czy jest to wycieczka do zoo, wizyta na automatach czy drobna prośba o dzieci. W przeciwnym razie wszechświat dzieci, którego podstawą jest spełnienie obietnicy, zostanie zniszczony.

Bardzo ważne jest, aby rodzice byli stabilni emocjonalnie. Matka lub ojciec, zaczynając od dziecka, które jest zmęczone i zaczyna zachowywać się tak samo histerycznie, popełnia błąd. Oczywiście w takiej sytuacji nie jest łatwo zachować spokój, ale musimy spróbować. Wysiłki się opłacą w przyszłości.

Czy mogę użyć krzyku?

W kontaktach z dzieckiem czasami konieczne jest użycie podwyższonego tonu - na przykład z jego pomocą możesz ostrzec dziecko o czymś ważnym lub o niebezpieczeństwie. Tak, a dziecko powinno wiedzieć: rodzice są także ludźmi, czasami potrzebują tylko rozpryskuć emocje.

Kolejne pytanie dotyczy tego, czy krzyk w relacji między rodzicami a dziećmi jest podniesiony do normalnego poziomu: za pomocą tego skutecznego narzędzia proces edukacyjny trwa, a bez niego żaden porządek rodzicielski nie ma jednej szansy na wykonanie. Tutaj możesz porozmawiać o wadzie pedagogicznej. W tym przypadku pojawia się krzyk, jeśli rodzice nie są w stanie nic zrobić, są zmęczeni walką z nieposłuszeństwem dla dzieci, obawiają się, że nie ma innej drogi. Oczywiście jest to niedopuszczalna i niedopuszczalna metoda edukacji.

Dlaczego rodzice łamią się?

Oczywiście rodzice zaczynają krzyczeć, grozić i karać dzieci z jakiegoś powodu. Różne matki różnie reagują na zachowanie swojego potomstwa. Co wpływa na zachowanie rodziców?

1. Perfekcjonizm. Często rodzice tak bardzo chcą wychowywać swoje potomstwo zgodnie z wymyślonym przez siebie ideałem, że denerwują się z powodu „poślizgu”, jakiego dokonali.
2. Powtarzanie wzoru zachowania uzyskanego w dzieciństwie. Tata i mama, wychowani przez krzyczenie, stojąc w kącie, pogróżki i pas, przenoszą ten typ edukacji do swoich dzieci.
3. Brak znajomości innej zasady zachowania. Często młodzi rodzice po prostu elementarni nie wiedzą, że można wychowywać dzieci w inny sposób, bez używania przekleństw i policzków.

Przypadki, w których nie można winić i karać

1. Dziecko jest chory fizycznie, chore, czuje się źle.
2. Dziecko przeżyło silny szok - dostał dwójkę, pokłócił się z przyjacielem. Powinieneś poczekać, aż negatywne emocje ustąpią i znikną.
3. Jeśli pomaga w domu. Dziecko może zrobić coś zupełnie inaczej, ale musisz pamiętać - manifestacja negatywna od rodziców tylko go odeprze, a chęć zrobienia czegoś w jego domu zniknie.

Podnoś swoje dzieci bez krzyku, nie musisz ich bić. Spróbuj dać im więcej uwagi i porozmawiaj z nimi.

Wideo: jak wychowywać dzieci bez kary