Treść artykułu
Dubrownik jest małym, ładnym ptakiem średniej wielkości, przypominającym nieco wróbla. Ten gatunek ptaków występuje najlepiej w europejskiej części Rosji. Dziś Dubrownik jest oficjalnie uważany za gatunek zagrożony, a nawet wymieniony w Czerwonej Księdze rzadkich zwierząt.
Wygląd Dubrownika
Ten ptak ma dość ciekawy i ładny wygląd. Standardowe rozmiary Dubrownika są w przybliżeniu takie same jak wróble i są bardzo podobne pod względem wielkości ciała. Według klasyfikacji Dubrownik należy do rodziny owsianej, która obejmuje dużą grupę odmian, w tym wspólne płatki owsiane. Ciało Dubrownika jest raczej gęste i dziane, a kształt jest zaokrąglony.
W odniesieniu do takiego pulchnego i zaokrąglonego korpusu, którego długość wynosi korzystnie 14-18 cm, głowa wygląda stosunkowo niewielko i lekko spłaszczona po bokach. Dorosły Dubrownik może ważyć od 18 do 30 gramów. Taka struktura ciała doskonale uzupełnia bardzo krótką szyję, którą na pierwszy rzut oka trudno dostrzec. Na kufie jest mały, okrągły dziób, bliżej kufy jest spuchnięty i gęsto pokryty małym upierzeniem, a bliżej krawędzi nieco spłaszczy się po bokach. Bezpośrednio sama końcówka jest prosta i spiczasta. Górna i dolna część dzioba dopasowują się do siebie, dzięki czemu szczelina międzyzębowa jest prawie niezauważalna.
Rozpiętość skrzydeł o małym promieniu wynosi od 20 do 25 cm, ponieważ ich rozmiar jest niewielki. Ze względu na doskonałe właściwości aerodynamiczne, takie jak lekkie gęste upierzenie i cienkie szpiczaste końcówki skrzydeł, w połączeniu z niewielką wagą Dubrownika, pozwalają szybko i sprawnie poruszać się w locie. Ze względu na bezpośredni ogon w kształcie klina, który w stosunku do ciała ptaka ma średnią długość, doskonale manewruje podczas lotu w każdą pogodę.
Dubrownik ma średnie i cienkie, ale jednocześnie bardzo mocne paznokcie, dlatego może tolerować różne przedmioty w locie, które kilkakrotnie przekraczają jego ciężar. Czteropalczaste łapy z długimi palcami mają szeroki chwyt, a zatem jednostki mogą przenosić nie tylko ciężkie, ale także wymiarowe obiekty, które mogą przekraczać objętość ich własnego ciała.
Kolor upierzenia mężczyzny w Dubrowniku jest dość jasny i zauważalny, składa się z kilku odcieni, a samice są pomalowane bardziej niepozornie. W okolicy klatki piersiowej, gardła i brzucha zarówno kobiety, jak i mężczyźni są zdominowane przez wyjątkowo jasny żółty nasycony kolor, ale ich kolory głów są nieco inne. U samic jest szara, ale u płci przeciwnej, w zależności od pory roku, kolor pióra na głowie może zmienić jego odcienie. Od ciemnoszarego - zimą, do bardzo lekkiego, prawie białego - latem.
Co zjada Dubrownik
Dieta Dubrownika jest mniej więcej taka sama jak innych członków grupy owsianej. Zasadniczo obejmuje różne małe owady i małe twarze owadów, chrząszczy, pająków i motyli.Ponieważ ten gatunek ptaków jest wędrowny, zimą, podczas migracji, mogą również żywić się nasionami różnych zasiewów. Dubrownika nie można nazwać myśliwym, ten ptak jest raczej wyszukiwarką i dlatego znajduje swoją ofiarę najlepiej na powierzchni ziemi. Ponieważ sam Dubrownik ma mały rozmiar i wagę, ma małą komorę. Z tego powodu ptak może jeść co kilka dni i jest całkiem normalne.
Okres godowy i hodowla
Dubrownik uważany jest za monogamiczne ptaki i dlatego, po znalezieniu partnera życiowego, starają się utrzymać parę na zawsze. Wyposażają swoje gniazda najlepiej w małe dołki i rowki na ziemi. Na wzgórzach i drzewach gnieździ się dość rzadko. Budowa i ulepszenie gniazda jest bezpośrednią odpowiedzialnością kobiety, cała odpowiedzialność za potomstwo spoczywa wyłącznie na niej. Samiec w tym całym okresie zajmuje się wyłącznie śpiewaniem piosenek i konkurowaniem z innymi samcami. Do budowy gniazd Dubrownik najlepiej używać słomy, trawy i mchu. Ma stosunkowo mały rozmiar, około 15 cm średnicy, co jest wystarczające do złożenia jaj 4-5. Cechą charakterystyczną w tworzeniu gniazd tej rasy jest to, że tylko włosie końskie jest używane do wyściełania dna ptaków. Jaja dubrownickie są raczej duże dla ptaków tej wielkości, mają szarozielony kolor. Proces inkubacji potomstwa trwa dwa tygodnie, samica oczywiście zachowuje się jak kura.
Przez cały czas inkubacji samiec troszczy się o jego połowę i regularnie przyprowadza do niego różne owady lub larwy, aby mógł się odżywiać. Wylęg potomstwo jest dość słaby i bezradny, skóra niemowląt pokryta jest ledwo zauważalnym puchem białego koloru, ale szybko stają się silniejsze i rozwijają się, a po 10 dniach zaczynają pojawiać się pełnoprawne upierzenie. Przez cały ten okres oboje rodzice są blisko potomstwa, opiekują się i karmią swoje dziecko. Pisklęta szybko uczą się latać i zostawiać rodziców. Długość życia Dubrownika wynosi około 11-13 lat. Ponieważ są to ptaki wędrowne, opuszczają surowy klimat zimowy i odlatują na wizytę do krajów Azji Południowo-Wschodniej lub na południe Chin. W domu ludność Dubrownika zwykle wraca od połowy maja do początku czerwca.
Siedlisko Dubrownika
Ponieważ Dubrownik nie jest szczególnie agresywny, ale raczej bardzo spokojny i kochający pokój ptaki, najczęściej tworzą zgrupowane osady z około 5-7 parami na hektar preferowanych siedlisk. Jednak w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci statystyki są bardzo smutne, co wskazuje na stopniowy spadek liczby Dubrowników w Rosji. Każdego roku jest coraz więcej obszarów, w których populacja tych ptaków po prostu znika. Przypuszczalnie wynika to z redukcji miejsc, w których Dubrownik mógłby łatwo gniazdować i rozmnażać potomstwo. Wpływ na to mają również takie czynniki, jak dysfunkcyjna migracja spowodowana złymi warunkami pogodowymi. Biorąc pod uwagę wszystkie te czynniki i znaczny spadek liczby ludności, Dubrownik jest oficjalnie wymieniony w Czerwonej Księdze Federacji Rosyjskiej.
Wideo: Dubrovnik Bunting (Emberiza aureola)
Aby wysłać