Hemobartonelloza u kotów - objawy i leczenie

Zwierzęta mogą, podobnie jak ludzie, cierpieć na różne choroby. I nie ma nic dziwnego, jeśli zwierzę nagle coś zraniło. To nie jest zbyt przyjemne, a właściciel zwierzęcia będzie musiał ciężko pracować, aby całkowicie wyleczyć zwierzę. Dziś nauka wie wszystko o przytłaczającej większości chorób, które nękają koty, i opracowano wiele metod leczenia wszystkich chorób kotów. Jedna z nich nazywana jest hemobartonellozą i to o niej opowieść się uda.

Hemobartonelloza jest bardzo nieprzyjemną chorobą, popularnie nazywaną „niedokrwistością kotów”. Jaka to dolegliwość, jak ona wygląda i jak można ją leczyć?

Choroba o tak długiej nazwie jest poważnym zagrożeniem dla kota. Dla większości (nieco ponad 60 procent) zwierząt przebieg choroby występuje w formie ukrytej, bez żadnych objawów. Ale niektóre czynniki zewnętrzne (przypuśćmy, że sytuacje stresowe, szczepienia, inne choroby itp.) Wywołują aktywację choroby.

Niedokrwistość zaczyna się rozwijać, na jej tle pojawiają się inne choroby i problemy z samopoczuciem. Jeśli nie zaczniesz traktować zwierzęcia na czas, wtedy jest dużo zgonów - prawie jedna trzecia pacjentów umiera.

Przyczyny infekcji

Choroba rozprzestrzenia się głównie przez kleszcze i pchły. W konsekwencji, jeśli kot zostanie ugryziony przez jednego z tych pasożytów, w którego ciele znajduje się zakażenie, szansa zarażenia u zwierzęcia jest dość wysoka. Ale są też inne powody, dla których zwierzę domowe może złapać trudną do opanowania tę poważną infekcję.

1. Kontakt z zakażonym zwierzęciem. Przypuśćmy, że zwierzę poszło na spacer i walczyło z bezpańskim kotem cierpiącym na tę chorobę. Podczas walki był wielokrotnie gryziony i drapany oraz infekcją ran.
2. Zaraża matkę cierpiącą na tę chorobę. Jeśli rodzic jest już zakażony i nie otrzymał koniecznego leczenia na czas, prawdopodobieństwo przeniesienia choroby na urodzone kocięta jest bardzo wysokie. Choroba jest przenoszona przez łożysko podczas porodu, a także przez mleko matki.
3. Kiedy lekarze weterynarii przetaczają krew. Powód ten nie jest zbyt częsty, ponieważ procedura transfuzji jest raczej rzadka i jest wykonywana rzadko. Tak, a krew jest dokładnie sprawdzana, ale takie przypadki były.

U samców kotów zakażenie hemobartonellozą występuje częściej niż u kobiet. Powód jest prosty: natura ma większą agresję u kotów płci męskiej niż u samic, więc są bardziej skłonni do konfliktu i walki z krewnymi, podczas gdy koty są bardziej spokojne i uporządkowane. Nawiasem mówiąc, przypływ infekcji osiąga szczyt w okresie jesiennym - o tej porze roku ponad 30% więcej przedstawicieli plemienia kotów zostaje zarażonych niż wiosną i latem.

Objawy choroby

Niedokrwistość zakaźna rozwija się u kotów niezbyt szybko, ale stopniowo, aby objawy pojawiły się, zajmuje trochę czasu. Potrzeba 10-12 dni, aby właściciel zauważył, że zwierzę wykazuje pewne zauważalne objawy choroby.

Objawy pojawiające się u wszystkich chorych zwierząt są takie same. Właściciel zobaczy, że:

1. Kot szybko się gubi.
2. Zachowanie zwierzęcia bardzo się zmieniło - stało się powolne, zaczęła się apatia, przy minimalnych ruchach szybko się męczy i prawie nigdy nie biegnie.
3. Oddech przyspieszył, puls stał się częstszy.
4. Pieścić codziennie mniej i mniej, aż do pełnej odmowy wizyty w misce z jedzeniem.
5. Mocz ciemniał (zauważalnie u kotów domowych mieszkających w domu).

Kiedy te znaki zostaną wykryte, właściciel musi pamiętać - czy kleszcze zostały znalezione u zwierzęcia nie tak dawno temu? Czy są z nim jakieś pchły? Czy był jakiś kontakt i walki z ulicznymi braćmi lub psami? Odpowiadając na te pytania, właściciel będzie mógł łatwiej określić, co dzieje się ze zwierzęciem.

Sposoby samodzielnego określania objawów

Jeśli opisane powyżej zmiany u kota są zauważalne, powinieneś upewnić się, czy rzeczywiście wystąpiła infekcja hemobartonellozą lub istnieją inne powody. Aby to zrobić, musisz dokładnie zbadać kota i poszukać więcej objawów wskazujących na obecność tej konkretnej choroby.

1. Skóra i płaszcz. Rozczochrana i utracona blask wełny charakterystyczny dla wielu chorób. A zmieniony kolor skóry pojawia się tylko u właścicieli opisywanej choroby. W przypadku niedokrwistości organizm cierpi na brak tlenu i zawsze wpływa na skórę zwierzęcia - staje się cytrynowy, czasem z pomarańczowym odcieniem. Skóra staje się napięta, pozbawiona wilgoci i szorstka.
2. Uszkodzenia mechaniczne. Obecność ukąszeń, głębokich i niezbyt zadrapań lub ran pozwoli ci powiedzieć, czy kot może złapać tak złą infekcję.
3. Błony śluzowe. Należy otworzyć usta zwierzęcia i uważnie przestudiować język i dziąsła kota. Jeśli w ciele kota występuje niedokrwistość, powinny być blade.
4. Temperatura Przy chronicznym rozwoju choroby kot nie ma gorączki. Podczas zaostrzenia może się nieznacznie zwiększyć, ale nie doprowadzi do gorączki.
5. Głos Kiedy zwierzę jest chore (bez względu na wszystko), jego głos brzmi ochrypłym i mniej zrozumiałym. Cierpiący kot stara się wydawać dźwięki jak najmniej. Dlatego warto zwrócić uwagę na ten objaw - poinformuje Cię, że zwierzę domowe z pewnością trafiło na jakąś dolegliwość.

Środki diagnostyczne

Powyższe procedury wykonywane w domu pozwalają zauważyć, że zmiany w patologicznym charakterze wystąpiły u zwierzęcia. Ale tylko lekarz może dokładniej zdiagnozować, dlatego należy natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Specjalista zauważy również, że kolor skóry się zmienił, błony śluzowe stały się blade, zwróci uwagę na inne objawy i oznaki, ale badanie krwi nie ma większego znaczenia. Ponadto lekarz wykona rozmaz i obejrzy go mikroskopem. Tam można sprawdzić, czy w ciele zwierzęcia znajduje się szkodliwa mikroflora. Po przestudiowaniu wykonanych testów lekarz weterynarii powie dokładnie, co zwierzę jest chore i przepisze leczenie, które zostanie zastosowane.

Leczenie hemobartonellozy

Terapia terapeutyczna jest opracowywana indywidualnie dla każdego chorego zwierzęcia. Lekarz musi wziąć pod uwagę wszystkie objawy choroby, częstotliwość ich manifestacji oraz to, czy są powiązane choroby i problemy.

Lekarz dokładnie zastanawia się nad schematem, według którego przyjmowane są leki, w jakiej dawce i czasie trwania leczenia.

Istotą leczenia jest zniszczenie pasożytów wywołujących chorobę. W związku z tym właściciel będzie musiał podać pacjentom leki niszczące chorobotwórczą mikroflorę. Ponadto obowiązkowe są inne leki, które przywracają funkcjonalność organizmu i wspierają jego żywotną aktywność.

Dlatego leczenie odbywa się w kompleksie i obejmuje następujące leki:

1. Antybiotyki. Ich rola polega na zwalczaniu czynnika zakaźnego.
2. Leki zawierające żelazo pomagają doprowadzić krew do normalnego stanu.
3. Kroplomierze - stosowane do odwodnienia zwierzęcia.
4. Witaminy (w zastrzykach i tabletkach) aktywują procesy odpornościowe zwierzęcia.
5. Środki uspokajające i uspokajające - normalizują układ nerwowy, hamują rozwój warunków stresowych.
6. Prednizolon - jest stosowany do nadmiaru krwinek czerwonych we krwi.
7. Transfuzja krwi - wymagana do całkowitego zakażenia. Aktualizując krew, możesz zabić większość patogenów, a antybiotyki poradzą sobie z resztą.

W żadnym wypadku nie możesz przystąpić do leczenia bez konsultacji ze specjalistami medycznymi! Tylko oni wiedzą o metodach radzenia sobie z takimi niebezpiecznymi chorobami, takimi jak hemobartonelloza. W przeciwnym razie ukochany kot może stać się nie lepszy, ale gorszy, a sprawa może zakończyć się śmiercią.

Metody zapobiegania hemobartonelozie

Znacznie łatwiej jest zrobić to tak, aby choroba nie uderzyła w zwierzę, niż poświęcić czas, pieniądze i siłę na jego leczenie. Zapobieganie występowaniu hemobartonellozy jest dość realistyczne i zdolne do każdego, kto zawiera koty. Nie jest to takie proste jak w przypadku psów - są podatne na treningi i umieją być posłuszne, a koty są bardziej kochające wolność i kapryśne. Ale całkiem wykonalne.

Zaleca się wykonanie następujących czynności:

1. Jeśli to możliwe, chroń zwierzę przed odwiedzeniem ulicy, w ostateczności spróbuj kontrolować swoje spacery.
2. Wywierać siłę, aby kot nie miał kontaktu z bezpańskimi zwierzętami. Ponieważ to oni często przenoszą różnego rodzaju infekcje i mogą „dzielić się” nimi ze zwierzęciem domowym.
3. Staraj się prawidłowo karmić kota. Jeśli właściciel nie wie, co dokładnie dać kudłatemu współlokatorowi, możesz poprosić osoby o odpowiednim doświadczeniu lub przeczytać odpowiednią literaturę, która jest bardzo popularna w Internecie. Pamiętaj, aby uwzględnić w diecie kota witaminy, ponieważ wzmacniają układ odpornościowy. Podobnie jak w przypadku dobrej odporności, zwierzę niezależnie pokonuje każdą infekcję.
4. W przypadku kotów domowych bardzo ważny jest stały ruch. Nie ma potrzeby ograniczania zwierząt domowych, ponieważ biegają - jest to niezbędne dla zdrowia.
5. Eksperci zalecają stosowanie anty-robaków i pcheł, nie zaniedbuj środków ochrony przed kleszczami. W ich jakości mogą być różne rodzaje specjalnych szamponów, kremów, niektórych aerozoli, na kota można założyć kołnierz pcheł i tak dalej - w sklepach zoologicznych jest świetny wybór.
6. Jest to wymagane przy trzymaniu kota ściśle przestrzegającego higieny - aby regularnie zmieniać toaletę, używaj dobrych wypełniaczy do garnka.
7. Przy zakupie zwierzęcia z rąk (powiedzmy w przedszkolu lub na wystawie) przydatne jest sprawdzenie stanu zdrowia rodziców i tego, czy są szczepieni.

Ogólnie rzecz biorąc, osoba może zrobić wszystko, aby kot nie został zainfekowany żadną infekcją. Chociaż nie zawsze tak jest, kiedy odkryjesz chorobę swojego czworonożnego przyjaciela, nie musisz wpadać w panikę, a co najgorsze, zostaw to, ponieważ jest w nadziei, że sytuacja się rozwiąże. To zależy od działań właściciela, w szczególności od tego, czy zwierzę odzyska zdrowie i jak szybko. Tutaj jest tylko jedna rekomendacja - jak najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii, aby wyglądał i przepisał leczenie. Najważniejszą rzeczą jest to, że człowiek nie może zostać zarażony hemobartonellozą, dlatego nie należy chronić się przed kontaktami z chorym, ale ukochanym domownikiem.

Wideo: Choroby zakaźne kotów i psów - co warto wiedzieć?