Arabian Oryx - paglalarawan, tirahan, pamumuhay

Ang Oryx Arabian ay kabilang sa mga Bovine ng pamilya. May isang buong genus ng Orixes, kung saan ang Arabian ay isa sa mga species. Ang mga kinatawan ng species na ito ay ganap na nawala. Ngunit kamakailan lamang, sa teritoryo ng Oman, nagsimulang pasimulan ng mga siyentipiko ang uri ng hayop na ito. Ang isang espesyal na reserba ay nilikha kung saan ang mga hayop ay pagkatapos ay inilabas.

Matapos kumbinsido ang mga siyentipiko na ang mga eksperimento ay matagumpay na natupad, ang mga kinatawan ng species ay inilabas din sa teritoryo ng ibang mga bansa. Nasa Jordan sila, United Arab Emirates, Israel, at Saudi Arabia. Ang pinakamahusay na mga resulta ay nakamit sa Israel, kung saan ang mga hayop ay matagumpay na lahi. Ang parehong tagumpay ay sinusunod sa Saudi Arabia.

Hitsura

Ang Arabian oryx ay ang pinakamaliit na hayop sa laki kumpara sa iba pang mga miyembro ng genus. Tinimbang nila ang mga 70 kg. Ang taas ng Oryx - 1 m.

Mayroon silang average na haba ng buntot. Ang build ay masyadong slim at kaaya-aya. Ang isang natatanging katangian ay ang mahaba, halos tuwid na mga sungay, na kung saan ay bahagyang baluktot patungo sa likod. Ang haba nila ay mga 65-70 cm. Sa mga babae at lalaki, hindi sila magkakaiba.

Ang mga hayop na ito ay may balat na puti ng niyebe, na ginagawang mas madaling pahintulutan ang init. Ngunit ang mga binti ng mga hayop na ito ay itim. Sa base ng mga limbs, ang kulay ay nagbabago sa kayumanggi. Sa ulo ng Oryx, mayroong maraming mga black markings na bumubuo ng isang "mask".

Way ng buhay

Sa mga hayop na ito, ang katawan ay nakaayos sa isang espesyal na paraan, upang mas mahusay silang magparaya ng mainit na panahon. Mayroon silang isang network ng mga capillaries, kung saan ang temperatura ng dugo ay maaaring mabawasan. Ang sobrang init napupunta sa hangin.

Ang Oryx ay nabubuhay nang walang tubig sa loob ng mahabang panahon. Araw-araw na nililipat nila ang isang malayong distansya upang mahanap ang kanilang pagkain.

Ang mga hayop na ito ay may kahanga-hangang panlasa ng kahalumigmigan. Para sa ilang kilometro maaari nilang matukoy na mayroong isang reservoir sa malapit, at pumunta sa direksyon na ito. Pakiramdam nila ay malapit na ang pag-ulan sa isang partikular na lugar, at lumipat doon. Ang mga ito ay pinaka-aktibo sa umaga, at sa araw na sila pumunta sa mga anino.

Pakanin nila ang ilang mga halaman na natagpuan nila sa kanilang mga tirahan. Para sa pamamahinga, hinukay ng Oryx ang kanilang espesyal na mga butas. Ito ay isang pabalat para sa kanila mula sa araw, at isang magkaila.

Pag-aanak, buhay panlipunan

Ang mga hayop na ito ay halos hindi nabubuhay mag-isa. Bilang isang tuntunin, nagtitipon sila sa mga bakahan, na binubuo ng isang maliit na bilang ng mga indibidwal. May isang malinaw na hierarchy sa kawan na ito. Ito ay binubuo ng mga indibidwal ng parehong mga kasarian, na naabot na sa edad na pitong. Kung, sa anumang kadahilanan, ang kawan ay nahahati, kung gayon ang mga lalaki ay babalik sa lugar kung saan tumigil ang kanilang grupo. At ang mga natitira ay sasama sa kanila.

Katotohanan! Ang mga sungay ng hayop ay kadalasang nagsisilbing mga sandata upang malutas ang mga salungatan sa pagitan ng mga miyembro ng kawan.

Ang pag-aanak ay tumatagal ng buong taon. Bawat taon isang babae ay ipinanganak isang sanggol. Ang tagal ng pagbubuntis ay 240 araw. Kadalasan, ang maliit na Oryx ay ipinanganak mula sa simula ng Oktubre hanggang sa katapusan ng Mayo.

Sa edad na 4 na buwan, ang mga oryxes ay naging independyente. Sila mismo ay nakakakuha ng pagkain, at hindi umaasa sa ina. Naabot nila ang sekswal na kapanahunan sa 3 taon. Ang mga hayop na ito ay nabubuhay sa mga 20 taon.

Mga kagiliw-giliw na katotohanan

Ito ay ang Arabian Orixes na sinenyasan ang sinaunang mga tao upang lumikha ng imahe ng isang kabayong may sungay sa mga alamat at mga alamat. Ang imaheng ito ay naroroon sa mitolohiya ng maraming mga bansa. Pagkatapos ng lahat, mayroon silang parehong puting balat, at kapag tiningnan mula sa gilid maaari mong isipin na ang hayop ay may isa lamang sungay sa ulo nito.

Kahit na ngayon, iba't ibang mga gawa-gawa na notions ay nauugnay sa mga hayop na ito. Naniniwala ang mga Nomadic na Bedouin na ang Oryx ay may sobrenatural na kapangyarihan. Sila ay sigurado na ang lakas na ito ay matatanggap ng taong maaaring mahuli sa kanya.

Sa mga pinagkukunang pang-agham, ang salitang "oryx" ay ginamit ng Russian scientist Pallas. Ang pangalang ito ay maaaring isalin mula sa Griyego bilang "gasel".

Seguridad at lakas

Ang kasaysayan ng species na ito ay nagpapatunay na ang mga tao ay dapat sisihin para sa pagkawala at pagtanggi sa bilang ng karamihan sa mga hayop. Dahil sa walang pag-uugali na saloobin sa kalikasan at nagnanais na makakuha ng tubo, ang mga tao ay madalas na hindi nauunawaan na nagiging sanhi sila ng hindi na mapananauli na pinsala sa kalikasan.

Hanggang sa pagsisimula ng ika-20 siglo, ang mga hayop na ito ay malawak na ipinamamahagi sa buong Peninsula ng Arabia. Paminsan-minsan sila ay hinabol ng mga Bedouin. Marami sa kanila ang natatakot sa pangangaso sa isang ligaw at mapanganib na disyerto. Samakatuwid, bihirang naging biktima ng onyx ng Bedouin. Ngunit nang, sa panahon ng pangangaso, ang mga kotse ay nagsimulang magamit, ang sitwasyong ito ay nagbago nang radikal. Bilang karagdagan, ang mga armas ng mga mangangaso ay naging mas advanced. Bilang isang resulta, ang pagpuksa ng mga hayop na ito ay nadagdagan sa pinaka-mapanganib na antas. Direkta mula sa kotse, ang isang mangangaso ay maaaring bumaril sa maraming Oryx nang sabay-sabay. Dati, kailangan na gumastos ng maraming oras at pagsisikap. Ang gayong aktibong pagkawasak ng uri ng hayop ay humantong sa katotohanan na noong 1930, walang mga Oryx sa teritoryo kung saan ang Israel ay matatagpuan ngayon.

Na noong 1972, ang huling indibidwal ay kinunan ng mga mangangaso. Lamang ng ilang mga zoo ang naiwan sa isang maliit na bilang ng mga kamangha-manghang mga naninirahan sa lupang disyerto.

Dahil sa modernong agham, ang pananaw ay nananatili pa rin at pinarami. Noong 1960, ang mga mananaliksik ay nagsimulang mag-alala tungkol sa isang matalim na pagtanggi sa bilang ng mga species. Kaagad pagkatapos nito, isang proyekto ang binuo sa internasyonal na antas. Siya ay tinawag na "Orix." Ang layunin ng proyektong ito ay upang lumikha ng isang permanenteng grupo na matagumpay na paramihin sa mga kondisyon ng pagkabihag. Ang ganitong grupo ay nilikha kung sakaling mawala ang mga hayop.

Noong ika-19 na siglo, halos ang mga species ay nawala. Ang ilang mga grupo ay nanirahan sa katimugang bahagi ng Peninsula ng Arabia, malayo sa sibilisasyon.

Ang batayan para sa paglikha ng isang bagong henerasyon ng mga hayop na ito ay isang babae, na naninirahan sa zoo ng lungsod ng Phoenix, pati na rin ang dalawang lalaki. Na noong 1980, sinimulan ng mga mananaliksik ang muling pagpaparami ng mga kinatawan ng mga species sa ligaw. Humigit-kumulang 400 indibidwal ang naalis sa teritoryo ng Oman.

Sa paglipas ng ilang taon, ang mga numero ay bumaba nang malaki. Mayroon lamang tungkol sa 100 mga indibidwal. Ang mga siyentipiko ay hindi nawawalan ng pag-asa, nagsimula silang kumain ng mga hayop sa ibang mga lugar sa peninsula. Ito ay posible upang makamit na sa ilang mga lugar ang bilang ng mga pagtaas ng species.

Ngayon sa ligaw, mayroong humigit-kumulang na 1000 na kinatawan ng mga species. Bilang karagdagan, humigit-kumulang na 6,000 ang nabubuhay sa pagkabihag. Ang ganitong mga tagumpay ay nagbibigay ng pag-asa na ang mga uri ng hayop, na halos nawasak ng sangkatauhan, ay maibabalik.

Nasa 2011, ang pagkakataong suriin ang kalagayan ng species. Noong nakaraan, sila ay nanganganib na may pagkalipol, at ngayon sila ay isang mahina lamang species. Ito ay isang nakahiwalay na kaso kapag ang mga species na dati nawasak sa kalikasan ay inilipat sa listahan na ito. Ang ganitong mga tagumpay ay nagbibigay ng pag-asa na posible upang maiwasan ang pagkalipol ng maraming iba pang mga uri ng hayop.

Video: Arabian Oryx (Oryx leucoryx)