Dolgopyat - opis, siedlisko, styl życia

Nieznane zwierzę to definicja wymyślona przez A.S. Puszkin, bardzo trafnie o tarsie - miniaturowej małpie z rodzaju naczelnych. A rozmiar i wygląd, a nawet struktura nóg - wszystko w nim zaskakuje i zachwyca. Tutaj, wyraźnie, natura nie skąpiła się na fantazjach, lub może to być obcy mieszkaniec, który przybył na Ziemię przez przypadek, ponieważ ma wiele unikalnych zdolności, których inne żywe stworzenia nie posiadają.

Opis gatunku

To zwierzę jest tak małe, że z łatwością mieści się na dłoni dorosłego mężczyzny. Ich wysokość wynosi od 10 do 16 cm, długość mierzona jest od szczytu głowy do ogona. Ale ogon jest tak długi, że czasami przekracza wzrost o 2 razy. Waga nie przekracza 130 - 160 gr. Zgodnie z oczekiwaniami samce ważą więcej.

Stopy tarsjusza są raczej długie, ale tylne są większe, dzięki czemu łatwiej jest odpychać się i latać kilka metrów. Skoki tych miniaturowych zwierząt są pełne wdzięku i szybkie. Wszystkie ich kończyny są wyposażone w bardzo długie palce - po 5 palców z ostrymi pazurami. Są palce na palcach, które pomagają wspinać się na drzewo i schodzić bez problemów.

Głowa jest nieproporcjonalna do ciała, ponieważ jest bardzo duża. Co zaskakujące: kręgosłup łączy się pionowo, co pozwala zwierzęciu obracać głowę o 360 stopni. Delfiny mogą obracać duże uszy, ale to nie wszystkie ich zalety. Słyszenie tego naczelnego jest tak ostre, że może rozpoznać dźwięki o częstotliwości powyżej 90 kHz. Naukowcy odkryli, że tarsjusz ma bardzo dużą ilość mózgu i dlatego głowa jest tak duża.

Oczy tarsjusza są prawdopodobnie jego najjaśniejszą cechą wyróżniającą, ponieważ przy bardzo małych rozmiarach zwierząt mają średnicę 16 mm i są większe niż objętość mózgu. Kolor oczu jest żółty. Uczniowie są bardzo mali, ale w ciemności, gdy nadszedł czas na polowanie, zaczynają rosnąć i świecić, co zawsze powoduje mimowolny strach mistyczny wśród mieszkańców. Ale dzięki takim właściwościom wizja tego naczelnego jest doskonała.

Całe ciało pokryte jest wełną, która jest brązowa lub szarawo-brązowa. Wszystko zależy od gatunku, do którego należy tarsjusz. Na uszach i ogonie nie ma sierści.

Siedliska

Na podstawie badań naukowcy byli w stanie stwierdzić, że zwierzęta te żyją na planecie przez kilka milionów lat. Jednakże, jeśli wcześniejsze części Europy i Azji, niektóre terytoria Ameryki Północnej można uznać za ich rodzime metafory, teraz siedlisko znacznie się zwęziło i aby spotkać te niezwykłe zwierzęta, należy udać się na dalekie Filipiny, Sumatrę lub Borneo. Ale nawet tam liczba zwierząt stopniowo maleje, a przede wszystkim można nazwać to winnymi. Ze względu na pasję do tarsierów zysku złapać na sprzedaż, a także wyciąć lasy, w których zwierzęta są przyzwyczajone do życia.

Ich siedliska są najbardziej gęstą częścią lasu, gdzie znajduje się duża grupa drzew. To tutaj toczy się całe życie tarsjów i dlatego można je zobaczyć tylko wtedy, gdy mają szczęście. Są bardzo ostrożni, wiedzą, jak doskonale ukryć się w gęstym listowiu lub w zagłębieniu drzewa, poza tym są nocne. Łatwo jest czołgać się po stępce wzdłuż pnia i gałęzi, ale jeśli chcesz szybko ukryć się przed wrogiem lub złapać ofiarę, może wykonać wysoki skok prawie półtora metra, a nawet więcej. Być może w sporcie dałby szanse każdemu sportowcowi.

Zwierzęta poruszają się wzdłuż drzewa za pomocą skoków, a ogon również uczestniczy w ruchu, wykonując funkcje równoważenia. Na ziemię rzadko schodzą, wygodniej jest im być na drzewach.

W ciągu dnia miniaturowy tarsjusz może pokonać około 500 metrów, strzegąc swojego terytorium.Jeśli istnieją pogwałcenia jej granic, właściciel terytorium deklaruje w ten sposób swoje niezadowolenie: robi bardzo cienki przeszywający pisk, a następnie nieproszeni goście zdają sobie sprawę, że nadszedł czas, aby odejść. Interesującym faktem jest to, że osoba nie jest w stanie usłyszeć tych dźwięków, ponieważ mogą one odbierać dźwięki o częstotliwości nie większej niż 20 kHz, a zwierzę emituje sygnały dźwiękowe z częstotliwością 70. Przy tej samej częstotliwości zachodzi znacznie bardziej pokojowa komunikacja między jednostkami.

Łowca ze świecącymi oczami

Mężczyźni o długich wargach preferują taki sposób życia: spać w ciągu dnia i być czujni i aktywni w nocy. Świetliste oczy pomagają im w tym świetnie. Są jak latarnie pomagające znaleźć ofiarę, czyli czas na jedzenie.

Ponieważ zwierzę nie rozpoznaje żadnego pokarmu roślinnego, należy do rodziny drapieżników, a myśliwy jest bardzo profesjonalny, ma zręczność i szybkość reakcji. Pozostałe małpy, oprócz karmy dla zwierząt, jedzą również rośliny.

Ostrzejsze nocne polowanie to przede wszystkim zorganizowana zasadzka. Zwierzę przyjmuje pozycję oczekiwania, zamarza i cierpliwie się ukrywa. Kiedy pojawia się ofiara, nie spieszy się jej złapać. Tylko wtedy, gdy w jednym skoku jest dystans, skoczek skacze, wykonując potężny rzut i opierając się o swoją wagę z góry, natychmiast ogłusza i zjada swój lunch.

Podstawą karmienia tego gatunku naczelnych są różne owady i bardzo małe przedstawicielstwa kręgowców. Są to najczęściej chrząszcze i koniki polne, które natychmiast tracą głowę z powodu ostrych zębów zwierzęcia. Tarsjusz, który padł na polowanie, mocno trzyma w wytrwałych łapach. Aby uzyskać wystarczającą ilość, musi jeść około 10 procent dziennie. z własnego ciężaru. Szarańcza jest zawsze najlepszym daniem dla niego, ale małe ptaki i jaszczurki drzewne mogą być również używane jako lunch.

Ale zwierzęta te stają się obiektami polowań na liczne ptaki drapieżne, a przede wszystkim najgorszym wrogiem jest rodzina sów.

Reprodukcja rodzaju

Ludzie o długich wargach wolą żyć samotnie, mając własne wyznaczone małe terytorium. Dla kobiety to miejsce jest zdefiniowane jako 2 hektary, mężczyźni potrzebują kilkukrotnie więcej. Ale początek grudnia jest zwykle naznaczony wielką aktywnością, ponieważ w tym czasie zwierzęta te zaczynają rutynę, której spadek odnotowuje się pod koniec stycznia.

Samce są bardzo niestałe i w tym czasie udaje im się znaleźć kilka narzeczonych do krycia. Ale ponieważ jedna kobieta może urodzić tylko jedno młode, jest to najlepsza opcja, aby kontynuować populację.

Łożysko płodu trwa 6 miesięcy. Mama nie robi odosobnionych miejsc dla urodzenia i trzymania szczeniaka, ponieważ zawsze będzie z nią. Samiec nie uczestniczy w edukacji własnych dzieci.

Dziecko rodzi się już sprytnie. Trzyma się mocno na łapach matki na brzuchu, a teraz będzie towarzyszył jej przez cały czas. Urodzone dzieci ważą nie więcej niż 30 gramów. Przez pierwsze kilka miesięcy jedzą tylko mleko matki. Następnie ujawniają się drapieżne instynkty, a słodkie, czułe dziecko zaczyna karmić, podobnie jak jego matka.

Naukowcy byli w stanie określić, że średnia długość życia tego zwierzęcia wynosi od 10 do 13 lat. Ponieważ gatunek ten jest utożsamiany z gatunkiem zagrożonym, ekolodzy alarmują o tym, a władze Filipin próbują stworzyć najbardziej komfortowe warunki dla tych zwierząt. Istnieje nawet specjalny oficjalny ośrodek specjalizujący się w ochronie tych naczelnych.Tutaj wszystkie korzystne warunki dla ich pobytu i reprodukcji rodzaju.

Zwierzęta te jednak nie tolerują przestrzeni zamkniętych i bardzo szybko umierają w niewoli. Ilu ludzi próbowało oswoić tarsierów, dostarczając najsmaczniejsze potrawy, aranżując wygodne strefy dla ich życia - nic się nie stało, bo te zwierzęta wolą wolność, otwarte przestrzenie.

Wideo: tarsier (Tarsius)