Żubr - opis, siedlisko, styl życia

Bison (Bisonbison) to ssak należący do rodziny bydła. To zwierzę jest jednym z największych zamieszkujących terytorium Ameryki Północnej.

Na skraju śmierci

Kiedy kolonizatorzy osiedlili się w Ameryce Północnej, liczba bawołów na tym kontynencie wynosiła około 60 milionów. Pojedyncze stada składały się z maksymalnie 20-30 tysięcy zwierząt. Rdzenni mieszkańcy tych ziem - Indianie - polowali na bawoły wyłącznie w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb:

• na jedzenie;
• robienie ubrań;
• dostarczanie plemieniu broni, która służyła za rogi i kości;
• Skóra bawołu była używana do schronienia mieszkania.

Nie można powiedzieć, że środki utrzymania Indian silnie wpłynęły na liczbę tych parzystokopytnych. Ale wraz z przybyciem imigrantów z Europy na kontynent rozpoczyna się gwałtowna i dramatyczna redukcja populacji żubrów w Ameryce Północnej. Ich morderstwo zmieniło się w zabawę kolonialistów, a wraz z rozpoczęciem handlu i rewolucji przemysłowej w Europie eksterminacja zwierząt została uruchomiona. Zarówno biali myśliwi, jak i Indianie byli zaangażowani w eksterminację, aw zamian obiecano im broń palną, whisky, noże, proch strzelniczy. Popyt na skórę żubra i jej mięso w tym czasie był popyt. Głównym powodem masakry było pragnienie pozbawienia rdzennej ludności podstaw egzystencji, aw rezultacie doprowadzenie Indian do głodu.

W wyniku krwawych okrucieństw na początku XX wieku na terytorium Nowego Świata żyło około 800 zwierząt. W 1907 r. Rząd podjął pierwsze próby ratowania zagrożonych gatunków: tworzone są rezerwaty i parki narodowe, uchwalane są przepisy zabraniające nieautoryzowanego strzelania. Środki te pozwoliły zwiększyć liczbę do kilkudziesięciu tysięcy głów.

Podgatunek żubra

• leśnictwo;
• step.

Żubry leśne są większe niż krewni stepów. Charakterystyczną cechą stepu jest obecność gardła, znajdującego się bezpośrednio pod brodą. W żubrach leśnych ciało to nie osiągnęło ostatecznego rozwoju.

Siedliska

Siedliska tych ssaków kopytnych są ściśle określone przez granice parków narodowych. Obecnie mieszkają w Kanadzie i północnych granicach Stanów Zjednoczonych.

W Rosji nie ma bawołów na wolności. W 2006 r. Władze kanadyjskie w hodowli Ust-Buotama (Republika Sakha) przekazały 30 gatunków żubrów - gatunek ten jest wymieniony w Czerwonej Księdze. Plany odnowienia szkółki populacji żubra drzewnego na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Wygląd

Żubry należą do największych ssaków w Ameryce Północnej. Ciało ma masywną strukturę i osiąga długość 3 metrów. Charakterystyczne dla tego zwierzęcia są szerokie ramiona i niskie biodra. Wysokość w kłębie wynosi do 2 metrów z powodu garbu, którego długość kręgów wynosi 30-33 cm. Nogi są niskie, ale silne i gęste z powodu dużej liczby mięśni. Dorosłe samce osiągają ponad tonę. Kobiety są skromniejsze - 700-800 kg.

Zwierzę ma potężne szerokie czoło, krótkie wydrążone rogi, niską głowę z małymi czarnymi, ledwo zauważalnymi oczami. Ciało zwierzęcia pokryte jest grubymi ciemnobrązowymi włosami. Na głowie, ramionach i klatce piersiowej włosy są dłuższe, na brodzie jak broda. Włosy na przodzie ciała rosną do 50 cm, stos na plecach jest krótszy.

Wełna ma brązowy kolor, czasem brązowy. Istnieją osobniki w kolorze czarno-brązowym. Cubs rodzą się jasnobrązowe lub czerwone, następnie kolor stosu ciemnieje, płaszcz staje się bardziej sztywny.

Nawyki i styl życia

Żubry żyją w stadach liczących kilka tysięcy zwierząt. Szczyt hierarchii należy do kilku dużych samców, stale broniąc swojej wiodącej pozycji w trakcie licznych walk. Samice z cielętami i innymi samcami często tworzą osobne stada.

Żubr ma dobrze rozwinięty wzrok i zapach. Są w stanie wyczuć nieznajomego znajdującego się kilka kilometrów dalej. Bawoły są zazwyczaj spokojnymi zwierzętami, ale wyczuwając niebezpieczeństwo, szybko zmieniają się w agresywną ofensywę. Atakując stado wilków lub kojotów, dorośli chronią młodych, odrzucając drapieżniki potężnymi rogami i kopytami. Z reguły wilki atakują cielęta, próbując zabrać je kobietom i krewnym. W miesiącach letnich zwierzęta o silnych i dobrze odżywionych zwierzętach nadają atakującym odpowiednią odpowiedź. Pomimo imponujących rozmiarów, bawoły są zwinne i szybkie. Są w stanie, jeśli to konieczne, galopować, rozwijając prędkość 50 km / h, tj. równa prędkości konia i pokonaj pionowe przeszkody o wysokości ponad 1,5 m. Zimą bawoły są osłabione przez brak pożywienia, niskie temperatury, osady śniegu, które są trudne do pokonania. Daje to drapieżnikom wiele okazji do pomyślnego wyniku ataku.

Ogromne zwierzęta świetnie pływają. Ta umiejętność jest niezbędna, aby przejść na nowe pastwiska. Latem z łatwością przekraczają rzekę. Zimą, a zwłaszcza wiosną, przejście przez zamarznięte rzeki jest obarczone wielkim niebezpieczeństwem. Lód w niektórych obszarach nie może wytrzymać ciężaru zwierzęcia. Bestia schwytana w lodowatej wodzie jest skazana na śmierć.

Co jedzą żubry

Bizon - roślinożercy. Podczas letniej obfitości ich dieta składa się z trawiastych traw łąkowych, niektóre gatunki jedzą liście drzew, gałęzie krzewów i młode pędy. Zimą żywią się mchem i porostami. Znajdują jedzenie pod zaspami śnieżnymi do głębokości 1 metra, przy pomocy swojej masywnej kufy, kopiąc śnieg.

Latem zwierzęta przybierają na wadze. Dzienna ilość spożywanej roślinności wynosi 23-25 ​​kg. Żywność wchodzi do jednej z komór żołądka, gdzie celuloza jest dzielona przez działanie enzymów. Następnie zwracają zacier, a następnie ponownie żują. Następnie żywność przechodzi przez trzy inne części żołądka, gdzie trwa proces trawienia, i wchodzi do jelita.

Reprodukcja i edukacja potomstwa

Od maja do września okres kolein rozpoczyna się u żubra. To gorący czas dla mężczyzn, krwawe walki o położenie samicy nie zatrzymują się w stadzie. Potyczki czasami kończą się śmiercionośnymi ranami. Walkom weselnym zawsze towarzyszy niski, gruby ryk, który słychać w odległości 8 km przy spokojnej pogodzie. W sezonie lęgowym stado rozpada się. Samice z rocznymi cielętami i samcami pasą się osobno. Jesienią po zakończeniu okresu „ślubów” stado łączy się ponownie.

Dominujące samce zapłodnią kilka samic, zbierając haremy, ale wybór przyzwoitego jest taki sam dla kobiety. Wygrywając bitwę, byk nie zawsze musi smakować, a samica ucieka od niego. Byki mogą chodzić przez około tydzień dla kobiety w wodzie, aż „stopi się”. Po stosunku, którego czas trwania nie przekracza 20 sekund, byk pozostaje obok kobiety przez pewien czas, a następnie poszukuje nowej pasji.

Przez pierwsze kilka miesięcy cielę żywi się mlekiem matki i szybko przybiera na wadze, zyskując wagę 300 kg rocznie. Młodociani są zawsze nadzorowani przez dorosłych, ponieważ żartobliwe i nieostrożne cielęta są łatwym łupem dla drapieżników. Kolejnym zagrożeniem dla młodych jest ostra zima. Nie mając czasu, by stać się silniejszym i zyskać wystarczająco dużo tłuszczu, jednostki nie przeżywają w ekstremalnie niskich temperaturach. Według statystyk dostarczonych przez pracowników Parku Narodowego Yellowstone, połowa młodych w stadzie nie żyje do wieku jednego roku.

Żubr osiąga dojrzałość płciową w wieku 4 lat. Mężczyźni są szczególnie narażeni w tym czasie - nadal nie mogą konkurować ze starszymi i silniejszymi jednostkami, a często doznają poważnych obrażeń w walkach. W naturze oczekiwana długość życia zwierząt wynosi średnio 20 lat. W niewoli niektóre osoby żyją do 25 lat.

Wideo: Bison (Bison Bison)