Langur - opis, siedlisko, styl życia

Rodzina langurów należy do rodzaju małp, do których należy ponad dziesięć różnych gatunków. Oprócz takiej nazwy, małpy te mają kolejne - cienkie czoło. W języku hindi słowo „langur” ma znaczenie „długi ogon”, ale można użyć tej definicji dokładnie tylko do jednej z odmian tych małp, hanuman.

Opis i siedlisko

Obecnie głównym terytorium zamieszkałym przez langurów są Indie, gdzie często są małpami w świątyniach, a także wyspa Sri Lanki i Nepalu.

Jedną z charakterystycznych cech tych zwierząt jest trójkomorowa struktura żołądka. W zależności od wielkości wyróżnia się małe i średnie langury. Dorosła małpa może osiągnąć wysokość 45 i do 80 centymetrów, w zależności od gatunku zwierząt. Ponadto ogon samego langura często osiąga długość 1 metra.

Kufa małpy jest okrągła, raczej krótka z przodu, oczy zamknięte, a nos nie wystaje poza twarz. Zazwyczaj ogon i kończyny langur są raczej cienkie i wyróżniają się siłą i wytrzymałością. Oprócz wystarczająco długich nóg można zauważyć wydłużone palce, spośród których tylko pierwszy jest stosunkowo krótszy niż pozostałe.

Oprócz wzrostu, przynależność do określonego gatunku zależy od koloru sierści zwierzęcia. Z tego powodu opis wyglądu langur można uznać za uogólniony i zbiorowy. Przeważnie futro langura jest dość puszyste, monotonne, odcienie na różnych częściach ciała mogą się nieznacznie różnić: łapy i plecy są ciemniejsze, podczas gdy brzuch jest nieco jaśniejszy.

Niektóre gatunki tych małp mają jasne, kontrastujące plamy na głowach. Często można znaleźć langura nemejskiego, którego kolor jest kolorowy i jasny. Kufa zwierzęcia jest żółta, obszar głowy ozdobiony jest jasnym brązowym paskiem, a ogon ma biały kolor. Ponownie, na przykład, jawajski Langur może mieć bogaty brązowo-czerwony odcień lub popielato-szary.

Langur ma również dość długie włosy na głowie, co jest charakterystyczną cechą zewnętrzną tego zwierzęcia. Oglądając go z daleka lub na zdjęciach, można założyć, że korona wygląda jak korona na głowie małpy lub fryzura przypomina grzebień.

Cechy charakteru i zwyczaje langura

Będąc naczelnym, Langur może łatwo przejść na ogromne odległości, nie schodząc na powierzchnię ziemi. Aby to zrobić, małpa wykonuje silne skoki, wykorzystując gałęzie do wsparcia.

Jeśli gałąź, którą Langur wybrał dla siebie, znajduje się w pewnej odległości od niej, zwierzę najpierw zaczyna kołysać się na gałęzi, używając mocy swoich łap, a następnie wykonuje skok, którego długość jest w ten sposób zwiększona. Kiedy małpa musi zejść na ziemię, wykorzystuje wszystkie cztery kończyny do poruszania się, opierając się na nich.

W naturalnym środowisku można spotkać duże stado langurów, które obejmuje do 65 naczelnych. W środku na pewno będzie dominujący męski przywódca, a także kilka zwykłych samców langurskich.

Wśród innych mieszkańców stada są kobiety, ich młode i nastolatki. Kiedy langur dorasta, nie opuszcza swojej firmy, dopóki nie osiągnie dojrzałości.Jak zwykle każda małpa ma swoje własne terytorium w miejscu, w którym drży.

Co zjada Langur

Warto zwrócić uwagę na fakt, że przedstawiciele rasy langurów prawie nigdy nie wpadają do zoo. Powód tego jest prosty: ta małpa jest bardzo wymagająca w karmieniu, dlatego w warunkach trzymania w wolierze to zwierzę jest raczej trudne do nakarmienia. Będąc w naturalnym środowisku, naczelny bez trudu może znaleźć pożywienie dla siebie.

Ze względu na specjalną strukturę jego żołądka, Langur może przez długi czas próbować znaleźć dla siebie nowe źródło pożywienia, ale w tym celu musi najpierw zjeść wystarczająco gęsty posiłek. Tak więc, nieustannie poruszając się i wędrując przez las, naczelny prawie cały czas szuka dla siebie pożywienia, czasami zatrzymując się na odpoczynek.

Ponadto często zdarza się, że Langur lub cała grupa małp odwiedza osobne osady, jeśli znajdują się w pobliżu lasu. Tam próbują znaleźć pożywienie dla siebie, jeśli nie można tego zrobić w ich zwykłym środowisku. W większości przypadków mieszkańcy osiedli nie przeszkadzają Langursowi w poszukiwaniu pożywienia w swoich ogrodach i podwórkach, ponieważ to zwierzę uważane jest za święte. Większość mieszkańców wiosek i wiosek celowo trzyma trochę jedzenia w pobliżu swoich domów.

Wśród podstawowych produktów spożywanych przez langurów można wybrać liście drzewiaste, kawałki kory, różne owoce i inne fragmenty roślinności leśnej, które nadają się do spożycia. Ponadto nie lekceważy jaj ptaków ani dużych owadów. Ale oczywiście deser dla langur to soczyste i smaczne owoce, które można znaleźć na ich własnym terytorium.

Żywotność i reprodukcja małp

Langurowie, wraz z innymi odmianami małp, które żyją w stadzie, są ściśle związani ze swoimi młodymi. Dopóki dzieci nie osiągną dojrzałości płciowej, nadal żyją z własnymi rodzicami w obrębie tej samej paczki małp.

Pojawienie się dzieci na świecie nie zależy od konkretnych okresów. Innymi słowy, kobieta może produkować dziecko o każdej porze i miesiącu, ale tylko raz w ciągu półtora roku lub dwóch lat. Rytuał gier godowych rozpoczyna się od przynęty samicy, która przyciągnęła ją ze swojego stada.

Robi to, będąc pod wpływem hormonów. Zewnętrznie przynęta wygląda jak lekkie potrząsanie głową w różnych kierunkach. Gdy mężczyzna zgadza się na zaloty, para kopuluje. Sam akt krycia może składać się z wielu podejść.

Noszenie dziecka następuje przez około sześć miesięcy, potem rodzi się dziecko. W wyjątkowej większości sytuacji samica langur rodzi jedno dziecko. Zaraz po urodzeniu mały langur mocno chwyta mamę za pas, co pozwala mu się poruszać.

Początkowo młode ma jasne futro, które wraz z upływem czasu staje się ciemniejsze. Niezwykle, przy małej wadze, która wynosi około pół kilograma, długość ciała młodych może sięgać nawet 20 cm.

Przez pierwsze półtora roku życia małpa zjada mleko matki, powoli przesuwając się w kierunku pokarmu charakterystycznego dla dorosłego zwierzęcia.

W wieku około kilku lat rozpoczyna się okres dojrzewania, a następnie małpa może opuścić własne stado. Maksymalny czas życia languru może osiągnąć nawet 31 lat, ale zdarza się to bardzo rzadko.

Wideo: Langur (Presbytis)