Seival - opis, siedlisko, styl życia

Balaenoptera borealis - tak łaciński nazywany jest dużym ssakiem morskim należącym do rodziny pasków. Nazywany jest również wielorybem Saydian, sejfami lub wielorybem wierzbowym. Tylko tacy przedstawiciele wielorybów, jak wieloryb płetwonurkowaty, garbaty i płetwal błękitny są większe od niego.

Seivaly żyją głównie w oceanach, preferują także głębinowe morza, gdzie używają głównie odległych warstw wody.

Podstawowy opis

Średnio, wielkość tego zwierzęcia wynosi od 12 do 15 metrów, ale są też większe osobniki, które mogą osiągnąć 20 metrów - to rekord dla tego okresu. W rozmiarze samice z reguły przewyższają liczebnie mężczyzn ratujących.

W postaci wieloryby ivase są wydłużone i raczej smukłe, z płaskim i dużym płaskim ogonem, który przechodzi w ciało przez cienki przesmyk. Są też raczej krótkie płetwy piersiowe i wydłużona kufa. A płetwa grzbietowa ma sierpowaty kształt i rozmiar od 25 do 61 centymetrów. Ciało ma głównie ciemnoszary kolor, ale są białe plamy.

W górnej części ust znajduje się ponad 300 płytek czarnego fiszbinu. Wewnętrzne włosie każdej płyty ma jasny odcień.

Rozprzestrzenianie zapisów

Ten wieloryb preferuje obszary przybrzeżne, ale nie pojawia się często na powierzchni. W pobliżu wybrzeża przedstawiciele Wierzby wybierają głębokości dziesiątek i setek metrów, gdzie schodzą do pływania. W tym samym czasie nie są oni szczególnie profesjonalnymi nurkami, ponieważ co 5-10 minut trzeba pływać, aby uzyskać nową porcję powietrza.

Odżywianie i zachowanie

Jednak, aby jeść, ratunki unoszą się na powierzchnię i zaczynają pływać po bokach przez stada drapieżników. Żywią się fiszbinami, chwytając żywność. Codziennie kupuj około 900 kilogramów małych ryb, skorupiaków, amfifodów, widłonogów i małych ryb.

Zachowanie seniorów jako zwierząt społecznych nie jest w pełni badane w tym okresie. Z reguły poruszają się w stosunkowo niewielkich grupach liczących do pięciu wielorybów, ale można również zauważyć duże skupiska zapisów, w których jest dużo jedzenia. Z obfitym jedzeniem region jest w stanie przyciągnąć grupy nawet do tysiąca osób, które działają dość sprawnie.

W okresie migracji powstają także duże grupy. Stada sejfów należą do najszybszych w całym oceanie - pojedynczy wieloryb może osiągnąć prędkość do 50 kilometrów na godzinę.

Hodowla

Trudno jest również podać dokładne dane dotyczące rodzin zapisów. Według niektórych źródeł, samce i samice tworzą pary i działają jako uogólniona jednostka społeczna w sezonie lęgowym, jednak powtarzamy, że dokładne informacje o tym, jak te wieloryby są rodzinami, są niezwykle rzadkie. Rozmnażanie zachodzi w zimie, osobniki żyjące na półkuli północnej łączą się w pary od listopada do lutego, a mieszkańcy półkuli południowej rozmnażają się od maja do lipca.

Ciąża samicy trwa od 10 do 12 miesięcy, a kończy się dostarczeniem kubka o wielkości 4,5 metra.Również możliwe i duże rodziny, co jest dość rzadkie.

Przez pierwsze 7 miesięcy młode karmią się mlekiem matki. W wieku 10 lat młody wieloryb osiąga dojrzałość płciową i osiąga maksymalną wielkość ciała po 25 latach. Samice rodzą co roku, jednak obecna sytuacja w oceanach na świecie prawdopodobnie zmniejsza tę intensywność, a ratowanie może rodzić z przerwami przez określoną liczbę lat.

Nastąpił również gwałtowny spadek liczby oszczędności ze względu na czynniki ludzkie. Ludzie regularnie niszczą dość znaczną liczbę tych wielorybów, co również wpływa na ich aktywność reprodukcyjną. Średnio ziemska (a raczej wodna) ścieżka Seyval ma około 72 lat.

Wartość dla osoby i status ochronny seyval

Wcześniej te wieloryby były aktywnie wykorzystywane w wielorybnictwie i przynosiły znaczne dochody, teraz ich wartość maleje. Pod wieloma względami fakt ten jest spowodowany zachowaniem samych ludzi, którzy w pewnym okresie aktywnie wydobywają sejfy, co wywołuje nie tylko wzrost gospodarczy w tej branży, ale także znaczną redukcję liczby ludności, co było praktycznie katastrofalne. Konsekwencje takiej ludzkiej ekspansji są wciąż odczuwalne.

Łowisko rozpoczęło się aktywnie w 1950 r., A za około 15 lat osiągnęło maksymalny rozwój, kiedy zniszczono ponad 25 tys. Osób. Pod koniec lat 70. globalny połów sejfów został zredukowany do 150 osób rocznie. W tym okresie około 57 tysięcy osób żyje w oceanie.

Należy zauważyć, że tendencja do wzrostu populacji, która jest osiągana dzięki redukcji populacji fintailów i płetwali błękitnych, które również należą do tej rodziny, ma odpowiednio krzyżujące się racje i siedliska. To stwierdzenie wymaga jednak dodatkowego potwierdzenia, aw rzeczywistości nie jest optymistyczne, ponieważ nadal mówi o spadku populacji wielorybów w oceanach świata. Jednocześnie zakres nakładania się żywności pomiędzy ratunkami i innymi gatunkami wielorybów (w szczególności wcześniej zauważonymi niebieskimi i finvalales) jest niekompletny, dlatego wnioski dotyczące wzajemnego wpływu wielkości populacji powinny być rozważane celowo.