Treść artykułu
Duża liczba zwierząt, w tym zwierząt kopytnych, znajduje się w sawannach, lasach i preriach Ameryki Północnej. Jeden z najstarszych uważany jest za antylopę widłorogą, która żyje na kontynencie północnoamerykańskim od czasów odległych czasów pliocenu (10-12 milionów lat temu). To prawda, że w tamtych czasach istniało ponad 70 gatunków tych zwierząt i tylko jeden z nich przetrwał do naszych czasów. I to było prawie zniszczone na początku XX wieku. Ale dzięki Bogu ludzie mieli mądrość, aby nie zniszczyć tego piękna.
Opis
Antylopa Pronghorn przypomina dwa kopytne - trochę kozicy, trochę antylopy. Zwierzę jest dość smukłe, można nawet powiedzieć - piękne, wygląda jak kozica. Ciało ma około 130 centymetrów długości, wysokość w kłębie sięga jednego metra, a waga, w zależności od wieku, wynosi od 30 do 65 kilogramów. Kobiety są zazwyczaj mniejsze niż mężczyźni.
Tył jest czerwono-brązowy, brzuch i dolna strona są białe. Gardło zdobi biała plamka w kształcie półkola.
Kufa wydłużona, lekko wydłużona, jak wszystkie kopytne. Góra jest czarna, co daje efekt maski ubranej w zwierzę. Wielkie oczy są w stanie zobaczyć absolutnie wszystko wokół - zwierzę ma widok 360 stopni.
Na przednich łapach znajdują się poduszki, składające się z chrząstkowych narośli, ich rolą jest ochrona nóg zwierzęcia przed uszkodzeniami i ranami spowodowanymi ostrymi kolczastymi kamieniami.
Rogi
Raz w roku, kiedy koleina się kończy, następuje zmiana - pycha, która rosła w ciągu roku, zostaje zrzucona, pozostawiając jedynie niewielkie tereny, na których zimą rosną nowe rozgałęzione formacje. Proces wzrostu trwa około 4 miesięcy, a kończy się wiosną - rogi, sięgające 30 centymetrów, nie rozciągają się, ich wzrost zatrzymuje się.
Siedlisko
Antylopy vorooroidowe rozprzestrzeniają się w całej Ameryce Północnej - od południowych regionów Kanady po najbardziej wysunięte na północ stany meksykańskie. Zwierzę wybiera obszary stepowe z pagórkowatym krajobrazem do życia, głównym warunkiem jest to, że źródło wody nie znajduje się w odległości 3-5 kilometrów od siedliska.
Sposób życia
Latem trzymają się w małych grupach, a jesienią i zimą Vilorogi tworzą duże (ponad sto osobników) stada i powoli przemieszczają się po terytorium kontynentu do miejsc bogatych w żywność i wodę. Migracja może mieć długość do 300 kilometrów i zawsze podąża tą samą drogą - od wielu lat pozostaje niezmieniona. Przywódcą zawsze jest kobieta, a samiec idzie za stado i wzywa tych, którzy są w tyle i słabi.
Po przybyciu do nowego miejsca bogatego w pasze, stado może się rozwiązać - młode dorosłe samce organizują nowe grupy, podczas gdy kobiety tworzą oddzielne grupy.
Starzejący się mężczyźni żyją sami i trzymają się z dala od stada, jednak migrując wraz z nim.
Zwierzęta są mało wymagające do wody i pić nie więcej niż raz dziennie. Przez długi czas mogą w ogóle obyć się bez wody, muszą tylko jeść soczyste rośliny - to nasyci ich ciała wilgocią przez długi czas.
Nie można ich definitywnie nazywać zwierzętami dziennymi lub nocnymi - żywią się o każdej porze dnia i nocy, stają się szczególnie aktywne podczas wschodu słońca.Śpią na godzinę lub dwie, znajdując zarośla niskich krzaków i chowając się pod nimi.
Sposób życia jest następujący: dwie godziny podano na karmienie, potem półtorej godziny - spanie i karmienie ponownie do południa. Następnie długi odpoczynek do 16-17 godzin, a następnie karmienie do zachodu słońca. Zgodnie z tym harmonogramem Vilorogi żyją z pokolenia na pokolenie.
Moc
Źrebięta są w stu procentach roślinożercami. Jedzą całą trawę rosnącą w habitacie, a ponadto żywią się roślinami, które służą jako trucizna dla krów, owiec i innych zwierząt. Dieta zmienia się w różnych porach roku i zależy od siedliska. Oznacza to, że na północy kontynentu będzie się różnić od tego, co żywią zwierzęta w południowych regionach. Z reguły żywność to krzewy, wszystkie rodzaje traw, porosty, kaktusy rosnące w południowych regionach kontynentu. Lubi podnosić owoce z drzew, z przyjemnością gryzie młode drzewiaste pędy, zjada kwiaty. Ulubioną rośliną jest mędrzec.
Hodowla
Rogacze należą do zwierząt poligamicznych. Dojrzałość płciowa występuje w 15-16 miesięcy, ale mężczyźni wchodzą w małżeństwo dopiero w czwartym roku życia, a kobiety - w trzecim. Gon zaczyna się w sierpniu i trwa około dwóch tygodni. Stado rozpada się, a samce zaczynają walczyć o posiadanie samicy, walki okazują się dość poważne i traumatyczne, czasem nawet kończą się tragedią - jeden z rywali umiera. Zwycięzca zbiera mały harem składający się z maksymalnie 15 kobiet, które muszą być chronione przed rywalami.
Dzieci
Ciąża trwa około ośmiu miesięcy. Z reguły rodzi się jedno młode, czasem bliźniaki. Nowonarodzone cielę jest absolutnie bezradne, niezbyt duże - około 4 kg, ma szarobrązowy kolor. Początkowo ukrywają się przed niebezpieczeństwami w zaroślach traw, gdzie leżą, ponieważ nogi są bardzo słabe i nie ma siły, by stać. Matka przychodzi do nich cztery razy dziennie i karmi ją mlekiem. Trzy tygodnie po porodzie cielę już je trawę, ale matka karmi się jeszcze przez trzy miesiące.
W ciągu półtora miesiąca silne stado dołącza do stada. Po tym, jak matka przestaje karmić, dzieci są prawie jak dorośli i prowadzą ten sam styl życia.
Ochroniarz
Człowiek na widelcu jest często i często poluje, co doprowadziło do znacznej redukcji tego gatunku. Ale rząd USA przyjął surowe przepisy regulujące strzelanie i łapanie zwierząt. Z tego powodu liczba ta wzrosła do prawie miliona osób, a zniknięcie gatunku nie jest zagrożone. Widłoróg jest jednak wymieniony w Międzynarodowej Czerwonej Księdze.
Ciekawe fakty
Różnica między kobietami i mężczyznami przejawia się nawet w karmieniu matek: matka karmi dzieci płci żeńskiej o 15-20 dni dłużej niż chłopcy.
Chociaż te antylopy są w stanie dobrze skakać, każda przeszkoda wyższa niż jeden metr stanowi dla nich przeszkodę nie do pokonania, której nie można pokonać. Tak więc, znajdując się na ogrodzonej działce, zwierzęta mogą umrzeć z głodu, nawet jeśli na zewnątrz jest kwitnąca łąka.
Vilorogi komunikują się ze sobą za pomocą dźwięków. Młode wydzielają beczenie, wzywają matkę, dorosłe dojrzałe płciowo samce, biorą udział w bójce, głośno i głośno ryczą, matki nazywają dzieci także delikatnym beczeniem.
Aby wysłać