Nilalaman ng artikulo
Ang peeler ng hardin ay isang songbird na matatagpuan sa teritoryo ng Belarus, Russia, Ukraine, India, Kazakhstan, Turkmenistan.
Ang tanawin ng hardin ay halos hindi naiiba mula sa tambo at mars warblers. Ang lahat ay halos magkapareho - ang haba ay 10 hanggang 18 sentimetro, ang laki ng mga pakpak ay 5 hanggang 7 sentimetro, at ang timbang ay mga 10 hanggang 17 gramo.
Ang ibon na tinatawag na warbler ay hindi maaaring ipagmamalaki ang isang maliwanag na kulay, sa kabaligtaran, parehong lalaki at babae ay may parehong kulay abong-kayumanggi sa itaas at olive-beige sa mas mababang bahagi ng katawan. Ang pinakamahalagang katangian ng aso sa hardin ay ang kanilang imitasyon na pag-awit, na inilalathala nila sa gabi. Ang mga nilalang sa pagkanta ay tinutularan ang mga tunog ng iba pang mga ibon at gawin ito nang mas mabagal kaysa sa kanilang mga katuwang na mga ibon.
Mga tampok ng hitsura
Mature warblers sa panahon ng isinangkot panahon espesyal na tumingin. Sa pangkalahatan, ang mga ibon ay may kanilang mga backs ipininta sa isang malalim na kulay oliba. Ngunit ang nadkhvostnaya bahagi ay isang bit mas magaan kaysa sa likod ng oliba, well, ang buntot at mga pakpak, sa laban, ay nagtrabaho out kahit na mas malalim at samakatuwid ay tumingin masyadong mapurol.
Ang kulay abo, mausok na kulay ay nananaig sa kilalang bahagi ng ibon, lumalawak ito mula sa buntot hanggang sa lalamunan. Gayundin kulay abo ay matatagpuan sa claws at mga daliri.
Sa tag-araw, mukhang malungkot ang feathered songbird na ito. Ito ay sa isang pagkupas na anyo na ang lahat ng kulay na kamkam ng ibon na ito ay nakikita - ang likod ay kulay-abo na kayumanggi, ang tiyan ay marumi-maputi-puti. Ngunit ang mga mature na indibidwal sa isang bagong hitsura ng taglagas ay maaaring magyabang ng mga mapula-pula na bulaklak sa gilid ng likod at isang admixture ng okre sa pantiyan na bahagi ng katawan. Ang mga batang paglago sa panahon ng taglagas ay may mas maliwanag at mas mapula-pula kulay, kaysa sa mga matatanda.
Tirahan
Ang ibon sa hardin, tulad ng nasasakop sa itaas, ay nabubuhay sa maraming mga bansa, kung minsan ay nangyayari malapit sa Leningrad, sa silangan ng Estonia, sa marshes sa West Siberia, sa Mongolia, sa Altai, sa Irtysh, malapit sa Nepal, malapit sa Saratov. Ang taglamig ay ipinadala sa Indya, Pakistan at iba pang mga thermal na bansa.
Ang balahibo na biyahero ay pumapasok sa teritoryo ng dating USSR lamang sa tag-araw. Ito ay isang lumilipad na pananaw na hindi mananatili sa aming lugar sa loob ng mahabang panahon.
Unang kakilala
Noong 1901, sa unang pagkakataon, natagpuan ang isang reed ng hardin sa teritoryo ng dating USSR, nakita ito noong Marso 10-13 sa Murghab valley. Pagkatapos ng paglipat ng mga ibon ay kapansin-pansin - sa pagtatapos ng Hunyo nagsimula silang maghanda para sa pag-alis ng taglagas mula sa USSR, ngunit sa wakas ay umalis sa CIS noong Agosto-Setyembre 1901.
Napansin ng mga eksperto na ang mga ibon ay nagsisimula nang unti-unting lumipad mula sa USSR, kaya nagsimulang lumipad ang mga ibon mula sa rehiyon ng Moscow noong Agosto 24 at halos hindi nakikita sa labas ng kabisera ng Setyembre 9.
Pag-uugali
Ang mangingisda ng hardin ay itinuturing na isang manliligaw ng kagubatan, mas pinipili niya ang nangungulag, ang koniperong kagubatan. Sa pangkalahatan, ang ibon ay nomadic at adapts sa iba't ibang mga kondisyon at klimatiko klima.
Sa taiga madalas lumilikha ng mga nests sa bushes at sa espasyo ng halaman, na kung saan ay matatagpuan malapit sa marshes, lawa, ilog, kanal. Gayundin, ang presensya nito ay maaaring sundin sa tinutubuan na mga raspberry, sa mga maliliit na pits, sa mga bushes at ravines.
Sa kagubatan-steppe rehiyon, ito wanders sa maliit, birch gubat at kung minsan ay dumating sa kabuuan ganap na hindi kinaugalian na lugar (kung saan walang mga puno at shrubs). Reed sa bukas, tuyo na mga lokasyon upang manirahan sa mga katawan ng tubig, bahagyang tinutubuan ng maliliit na tambo at ilog, ngunit lamang sa mga lugar na may mga bushes o reeds.
Sa mga batis at maliliit na rivulets, ito ay sumasakop sa mga lugar sa mga wilow at mga kagubatan.Nakatira ito sa mga dalisdis ng mga burol sa kaldero ng mga palumpong, at kung minsan ay sa mga bakuran ng tambo, kung minsan ay malayo sa tubig. Minsan ito ay nananatili sa mga lugar na panlipunan at desyerto - ang mga ito ay maaaring lumaki sa mga damo, mga inabandunang mga parke, mga kanal, mga hardin na tinatangkilik, lalo na ang mga malapit sa mga lawa at mga ilog.
Ang bundok na teritoryo ay napili rin ng songwriter, pinaninirahan nito ang mga hips at hindi natatanim na uri ng seresa. Matatagpuan sa mga slope ng mga lambak at burol. Tulad ng sa bulubunduking lugar, ang mangangalayo dito ay mas pinipili sa pugad sa altitude ng 800-1300 metro. Nakatira ito sa mga talampas ng mga Ural, sa Tien Shan at malapit sa mga daloy ng bundok ng Kopetdag.
Populasyon
Ang bilang ng mga warblers ay nag-iiba at direktang nakadepende sa lupain. Ang kanyang kaunti sa mga hilagang bahagi, halimbawa, mahirap hanapin ang ibong ito sa rehiyon ng Leningrad o ng lambak ng Yenisei. Ngunit karaniwan mong nakakatugon sa isang songbird sa Urals, the Baltics, the Smolensk Region at ang Territory ng Olonets, pati na rin sa buong gitnang European na rehiyon ng dating USSR.
Pag-aanak
Sa tagsibol, ang mga ibon ay bumalik sa mga nesting site. Pagdating, ang mga mature na lalaki ay nagsimulang kumanta at sumasakop sa mga lugar na nesting. Ang mga pugad ay nasa iba't ibang distansya mula sa mga katawan ng tubig, sa ilang mga kaso ay sapat na. Ang mga ito ay matatagpuan sa mga siksik na nettles, jasmine bushes, overgrown berry bushes, dogrose, cherries at iba pang mga halaman.
Ang pinakamahalagang bagay para sa tambo kapag pumipili ng isang lokasyon para sa isang pugad ay ang pagkakaroon ng density ng halaman at ng maraming liwanag sa mga particle ng halaman na ito. Ang ibon ay naglalagay ng mga pugad sa mga tangkay at mga sanga, ngunit ang hugis ng mga pugad ay karaniwang alinman sa hugis ng hugis o hugis ng tasa.
Ang babae ay naglalagay ng 4 hanggang 6 itlog, medyo pabagu-bago ng isip sa kanilang kulay. Ang unang uri ng mga itlog ay natatakpan ng maputlang kulay-rosas na tono, ang background ng pangalawang mga itlog ay nasa matte, gatas na kulay puti, at ang ikatlong isa ay ipinakita sa grey-puting bersyon.
Moult
Ang mga ibon ay nagbabago ng kanilang mga balahibo dalawang beses sa isang taon. Una pagdating ng kasal, at pagkatapos ng pagbabago ng balahibo ng post-marital. Ang unang molt ay nangyayari sa taglamig, at ang pangalawang - sa pagkahulog. Gayunpaman, sa mga batang indibidwal ay may isang bahagyang kulubot sa huling yugto ng tag-init.
Mga gawi ng tunog
Madilim na kayumanggi sa taas at greyish sa mas mababang sektor, siya, warbler nag-publish ng isang double o triple gumanyak "check", pagbibigay ng senyas ng ilang mga kaganapan. Ang kanta ay feathered ay natatangi, ito ay mahirap na lituhin sa iba. Binubuo ito ng hiwalay na mga paghiyaw at mga syllable, at sa likod ng bawat isa sa kanila ay ang sikat at paulit-ulit na "check-check-check".
Sa mga sandali ng panahon ng pagsasama, maaari mong patuloy na marinig ang mga lalaki na umaawit, sumisigaw sila ng mga araw. Sa kabila ng katotohanang ito, ang mga lalaki ay nagbigay ng mga kanta na ganap na naiiba sa karakter, halimbawa, sa araw na may isang maindayog, mabilis na kanta ay narinig, na mangyayari kahit na walang mga pag-pause. Ito ay dahil sa ang katunayan na ang mga ibon ay hindi natutulog sa oras na ito, naghahanap ito ng pagkain, binabago ang posisyon nito at nagsasagawa ng maraming pisikal na operasyon.
Sa gabi, ang ibon ay walang pasubali at nagpa-publish ng kanta mula sa isang lugar, karaniwang nakaupo sa tuktok ng isang bush o branch. Ang awit ng gabi ay may kalmado, mabagal at mataas na lakas ng tunog, naglalaman din ito ng mga pag-pause at pagsukat.
Video: garden warbler (Acrocephalus dumetorum)
Upang magpadala