Muflon - opis, siedlisko, styl życia

Muflon to zwierzę przeżuwaczy z rodzaju baranów. Uważany jest za jednego z dwóch przodków wszystkich współczesnych owiec domowych. Pomimo imponującego wyglądu (zasługa - ich oszałamiające rogi), muflon jest właściwie jedną z najmniejszych ras baranów występujących na wolności.

Opis muflonu

Samce tej niezwykle ostrożnej dzikiej owcy mają duże rogowe rogi, które są cenione przez wielu myśliwych i są uważane za trofea. Wielkość zwierzęcia w grupie zależy od ich wielkości. Większe rogi określają wyższą dominację mężczyzny. Większość podgatunków samic ma również rogi, ale są one znacznie mniejsze niż samce. W niektórych populacjach większość samic nie hoduje rogów.

Muflon dorosłych samców nie jest zbyt duży. Jego ramiona mają wysokość około 0,75 m; długość - 1,2-1,4 m, długość ogona - około 10 cm; mała głowa; dojrzały mężczyzna ma silnie rozwinięte rogi, zakrzywione prawie o jeden obrót, około 40 cm długości. Waga dorosłego mężczyzny wynosi do 50 kg. Muflon żeński jest nieco lżejszy i mniejszy, jego waga wynosi około 35 kg.

Muflon ma umięśnione nogi i przysadziste ciało, które pomaga mu poruszać się w stromym terenie. Głowa zwierzęcia jest dobrze wyważona i proporcjonalna do ciała. Standard rasy mówi, że musi trzymać głowę wysoko, kiedy jest w stanie alarmu.

W różnych podtypach muflonu ogólny wygląd różni się nieznacznie; kolor zmienia się w zależności od sezonu, a także między mężczyznami i kobietami. Nos i wnętrze uszu są zwykle białe. Nogi są długie i smukłe, z pionową czarną linią poniżej kolan. Muflon ma biały brzuch i sierść, która różni się kolorem od szarego z czerwonawym odcieniem do brązowego i kawowego, podczas gdy samiec europejskiego muflonu ma ciemny kasztan, a samica jest beżowy.

Dorosłe barany mają tendencję do tworzenia znacznej kryzy piersiowej z długimi, szorstkimi włosami, które wydają się być białe w gardle, przechodząc w czerń, gdy rozciąga się do przednich kończyn. W większości podgatunków samce muflonów mają również lżejsze miejsce na siodle, rozwijające się i powiększające w miarę starzenia się, a czarny pasek, który zaczyna się z tyłu głowy, utrzymuje się wzdłuż ramion, kontynuuje się pod ciałem i kończy na tylnych łapach. Muflon ma duże gruczoły pod oczami, które często emanują lepką substancją.

Siedliska

Zasadniczo muflony żyją na terenach górskich z łąkami i pustyniami, chociaż w Europie muflony wprowadzano również na obszarach leśnych. Można je znaleźć na wysokości 3000 metrów nad poziomem morza. Wolą łagodne zbocza wysokich pasm górskich z rozsądną ilością pokryć i stosują strome, strome obszary, aby uniknąć drapieżników.

Muflonowy styl życia

Muflony żywią się wcześnie rano i wieczorem, odpoczywając w ciągu dnia pod wiszącym krzakiem lub skałą, gdzie są dobrze ukryte.Są to zwierzęta stadne, które tworzą stada nieterytorialne pasące się na trawie. Jeśli brakuje żywności, żywią się liśćmi i owocami. Ich zmysły są dobrze rozwinięte, ponieważ owce zależą od wczesnego wykrywania i ucieczki przed zbliżającymi się drapieżnikami, zwłaszcza lampartami, szakalami i wilkami.

Muflony osiągają dojrzałość płciową w wieku około trzech lat, chociaż w populacjach o niskiej presji myśliwskiej samce raczej nie rozmnażają się przez okres do czterech lat. Samice zazwyczaj rodzą jedną jagnięcinę (czasami bliźniaki). Samice z jagnięcinami trzymają się razem przez stada do stu osobników, samce chodzą same, wracają do stada dopiero w okresie godowym.

Latem muflony żyją w pasie lasów mieszanych, w których oprócz jedzenia odnajdują także cień. Te barany są koczowniczymi gatunkami, często poruszającymi się w poszukiwaniu nowych miejsc żerowania. Zimą migrują na wyższe temperatury, aby uniknąć bardzo niskich temperatur i niedoborów żywności.

Muflon to zwierzę nocne. Pasą się tylko w nocy, pozostawiając trawniki obok lasu. Cały dzień ukrywają się w lesie, a wieczorem opuszczają schroniska w poszukiwaniu pożywienia. Muflon pasie się całą noc, a rano znów się ukrywa w lesie.

Co jeść

Latem muflony żywią się roślinnością rosnącą w ich siedliskach. Przede wszystkim jedzą trawę, a jeśli to nie wystarczy, przechodzą na zielone liście krzewów. Zimą żywią się częściami roślin, które znajdą się na śniegu, nie wiedzą, jak szukać suchej trawy na śniegu. Samice zazwyczaj mają lepsze miejsca do karmienia, ponieważ ich zdrowie jest bardzo ważne dla hodowli. W tym okresie roku żerują na gałęziach krzewów wystających spod śniegu, pędów drzew, porostów drzew i wysuszonej trawy.

Mnożenie muflonu

Muflony są poligyniczne, samce walczą ze sobą, aby osiągnąć dominację i zyskać możliwość parzenia się z samicami. Dominacja barana zależy od jego wieku i wielkości jego rogów. Walki między baranami o ich harem owiec rzadko powodują poważne obrażenia, a zwycięzca nie wykonuje żadnych dalszych ataków.

Muflony osiągają dojrzałość płciową w wieku około 1,5 roku. Samice mogą być zapłodnione już w wieku 2 lat, aw wieku 2 lat mogą przynieść pierwszą jagnięcinę. Samce zaczynają kojarzyć się trochę później - w wieku 3-4 lat. W młodszym wieku są odsuwane od samic przez dojrzałych samców. Parują od jesieni do wczesnej zimy.

Ciąża trwa około 210 dni, aw kwietniu rodzi się od jednego do dwóch jagniąt. Samica opuszcza stado przed barankiem, aby urodzić w odosobnionym miejscu. Nowonarodzona jagnięcina może natychmiast stanąć na nogach przez kilka minut, a wkrótce potem zaczyna biec. Baranek pozostaje ściśle związany z matką, karmiąc co 10-15 minut. Kiedy jagnięta stają się silniejsze, samice wracają do stada. Ponieważ samce są nieprzyjazne dla jagniąt, kobiety ich unikają.

Liczba muflonów spada obecnie i są one klasyfikowane jako zagrożone na liście zagrożonych gatunków. Europejskie muflony na wolności żyją do 8 lat, aw ogrodach zoologicznych - do 14, czasem do 18 lat (na korzystnych warunkach).

Korzyści i szkody muflonu

Dla ludzi muflon nie stanowi żadnego zagrożenia. W hodowli bardzo często używa się rasy europejskiej. Na jej podstawie hodowano rasy owiec domowych, zdolnych do wypasu przez cały rok na pastwiskach. Skóra europejskiego muflonu jest używana w przemyśle lekkim, a jego mięso ma dobry smak.

Zagrożenia demograficzne

Muflon jest zagrożony przez ekspansję rolnictwa i gospodarstw, co prowadzi do zmniejszenia ich liczby i podziału na małe, rozproszone grupy. Nadmierny wypas w ich zasięgu, z powodu ekspansji hodowli owiec, doprowadził do erozji, co z kolei doprowadziło do zmniejszenia odpowiedniego siedliska tego gatunku.

Pasożyty i choroby zakaźne zwierząt gospodarskich, zwłaszcza owiec domowych, w wielu obszarach stanowią poważne zagrożenie. Kłusownicy polują na dorosłe barany ze względu na wartość swoich rogów jako trofea, a jagnięta przy urodzeniu są czasami kłusowane, aby zrobić zwierzęta.

Muflony są często importowane do użytku w północnoamerykańskich ranczach, ale rasowe muflony rzadko są upolowane, z reguły rasa krzyżuje się z owcami domowymi, tworząc bardziej egzotyczne i unikalne barany dla myśliwych.

Wideo: Moufflon (Ovis orientalis)