Orongo - opis, siedlisko, styl życia

Przez orongo rozumie się antylopę tybetańską, zwaną inaczej chira. Przedstawiciel ten zaliczany jest do rodziny bydła i kozy z podrodziny. Dystrybucja dotyczy głównie Pakistanu, Nepalu, Indii, Afganistanu i pobliskich terytoriów. Niektórzy przedstawiciele gatunku znajdują się dość wysoko - w przedziale 4,6 tys. Od poziomu morza. Co ciekawe, dzisiaj jest ich około 75 tysięcy. Ludność jest eksterminowana przez kłusowników, ponieważ sierść zwierząt jest ceniona.

Siedlisko i opis

1. Rozprzestrzenianie się jest dość rozległe, począwszy od Himalajów. Osoby znajdują się w Nepalu, Chinach, Indiach. Mogą z powodzeniem istnieć na wysokości ponad 4,5 tysiąca metrów i jednocześnie czuć się komfortowo. Sporo członków rodziny w Xinjiang i Qinghai. Są osoby w regionie tybetańskim.
2. Jeśli chodzi o charakterystyczne cechy, pod względem ich ogólnej charakterystyki, osoba dorasta do 1,2 m. Długa z wysokością w kłębie do 1 m.
3. Są to zwierzęta bydlęce, średniej wielkości, o masie około 30 kg. Samce zwierząt płci męskiej są większe niż samice. Rogi są wyłącznie od samców, wznoszą się bezpośrednio nad głową lub odchylają się do tyłu. Z powodu obecności bruzdy rogi wydają się żebrowane, nierówne.
4. Jeśli chodzi o płaszcz, jest on wygładzany i zagęszczany. Przez osoby cieniu dość zróżnicowane. Mogą być jasnoszare lub brązowo-czerwone. W obszarze brzucha widoczne są białawe ślady. W strefie przednich kończyn czarne pasy rozciągają się na całej długości. Średnia długość ogona.
5. Na twarzy występuje czarno-biała pigmentacja. Uszy o dużych rozmiarach, ostrych końcach. Przedstawione zwierzęta nie mają wyraźnego jasnego pnia, w przeciwieństwie do ich krewnych, saiga. Zwierzęta są obdarzone specjalnym obrzękiem w podstawie nosa, samo wybrzuszenie jest jak piłka. Zwiększa się lub zmniejsza.

Sposób życia

1. Prezentowane zwierzęta lubią mieszkać w strefach stepowych, które praktycznie pozbawione są roślinności. Mogą żyć w surowym klimacie, nie odczuwając większego dyskomfortu. Prawie zawsze mieszkają w paczkach po 25 osób.
2. Podstawą diety poszczególnych osób jest żywność pochodzenia roślinnego, a mianowicie młode pędy i zioła. Warto zauważyć, że takie zwierzęta są doskonałymi biegaczami. Jeśli zauważą niebezpieczeństwo, mogą osiągnąć prędkość powyżej 50 km / h.
3. Jeśli chodzi o okres godowy, u takich osobników często zaczyna się późną jesienią lub wczesną zimą. Warto zauważyć, że w tym czasie samce tworzą rodzaj haremu. Osoby silniejszej płci starają się chronić swoich wybranych z całej siły. Dlatego między mężczyznami często można zobaczyć poważne starcia.
4. A walki często występują dość poważnie. Zwierzęta w tym przypadku wychodzą mocno kalekie. Poważne obrażenia są często powodowane przez długie rogi. Po tym, jak samce decydują o wszystkich problemach, zaczynają się kojarzyć.
5. Czas trwania ciąży u kobiet wynosi około sześciu miesięcy. W większości przypadków może się urodzić 1 lub maksymalnie 2 młode. Przez cały rok potomstwo rozwija się i pozostaje z matką. Często zdarza się, że w pierwszych sześciu miesiącach ginie połowa młodych. Do 1 roku życia mieszka tylko 35% młodych.
6. Problem z wysoką śmiertelnością leży w trudnych warunkach klimatycznych. Dlatego młode orongo często umierają. Gdy tylko młode kobiety osiągną dojrzałość płciową, starają się pozostać przy głównym stadzie. Mężczyźni z kolei tworzą swoje grupy. W naturze zwierzęta takie nie żyją dłużej niż 9 lat.

Ciekawy fakt

Warto zauważyć, że jednostki należą do kategorii zwierząt, o których niewiele wiadomo. Ludzie praktycznie nie uczyli się orongo. Zwierzęta żyją w odległych miejscach na wyżynach na dużych wysokościach. Po raz pierwszy takie okazy zostały zauważone przez rosyjskiego odkrywcę, kiedy wyruszył na wyprawę w Himalaje.

Status

1. Problem polega na tym, że zwierzęta mają odosobnione siedlisko. Z powodu tej funkcji liczba osób jest niska. Nie ma więcej niż 75 tysięcy głów. To właśnie te liczby spowodowały włączenie zwierząt do Czerwonej Księgi.
2. Problem polega na tym, że liczba osób jest stopniowo zmniejszana. Z tego powodu zwierzęta są na skraju wymarcia. Ponadto miejscowi zabijają orongo ze względu na wartość ich skór.

W minionym stuleciu polowano na jednostki. Z tego powodu ich liczba gwałtownie spadła. Obecnie zwierzęta są chronione. Są uważane za gatunek zagrożony.