Treść artykułu
Szara foka ma inną nazwę - długowłosa. Są to duże ssaki morskie. Nazwa gatunku po łacinie to Halichoerus grypus. Rozważ główne cechy tych niesamowitych i wspaniałych przedstawicieli świata zwierząt. Gdzie oni mieszkają? Jak one wyglądają? Co jedzą
Opis
Długość ciała zwierzęcia wynosi 2,1-2,5 m. Niektóre osobniki dorastają do 3 m. Waga - 160-300 kg. Ciało jest masywne, przód głowy jest długi. Wargi są gęste, mają faliste krawędzie.
Zabarwienie uszczelnień o długim uszczelnieniu może być inne. Zależy to od płci zwierzęcia i obszaru, w którym żyją. Samce i samice różnią się również kolorem. Z reguły główny kolor korpusu jest szary. Z tyłu kolor jest nieco ciemniejszy niż na brzuchu. Ciemne plamy o różnych kształtach i rozmiarach są widoczne na całym ciele. Z tyłu są lżejsze, a na brzuchu - ciemniejsze.
Siedlisko
Są w zachodniej części Atlantyku. Należą do nich Zatoka Człowieka, Wyspa Sable itp. Można spotkać fokę o długich fokach u wybrzeży Grenlandii (od strony południowej).
Istnieją 2 podgatunki fok szarych: Bałtyk (żyjący w Morzu Bałtyckim) i Atlantyk (wody europejskie i zachodnia część Atlantyku). Foki szare nie migrują na duże odległości i są uważane za stosunkowo siedzący tryb życia. Przedstawiciele populacji Bałtyku w czasie rozmnażania (w grudniu) przemieszczają się na północ od morza, gdzie gromadzą się na lodzie. Wiosną stopniowo osiedlają się w swoich siedliskach.
Moc
Podstawą diety fok szarych jest ryba. Bardzo rzadko i stopniowo mogą korzystać z tych samych bezkręgowców. Potrafi jeść krewetki i kalmary. Mieszkańcy Bałtyku wolą dorsza, leszcza, śledzie bałtyckie. Osoby zamieszkujące wybrzeże Murmańska konsumują pinagor i dorsza.
Populacje zamieszkujące wody europejskie lubią płastugi, dorsze, śledzie.
Hodowla
Przedstawiciele tego gatunku mają różny czas reprodukcji. To zachowanie nie jest typowe dla płetwonogich. W różnych momentach nie tylko foki należące do różnych populacji, ale także te, które żyją na tym samym terytorium, produkują potomstwo.
W fokach bałtyckich potomstwo pojawia się przed resztą. Jak już wspomniano, w tym okresie gromadzą się na lodzie północnej części morza. Większość z nich ma dzieci urodzone pod koniec zimy lub na początku marca. Wszystkie inne foki rozmnażają się na lądzie. Proces ten zaczyna się później w porównaniu z mieszkańcami Bałtyku, ale czas rozmnażania różnych osobników znacznie się różni. Na przykład osoby zamieszkujące wybrzeże Murmańska przynoszą potomstwo w listopadzie i grudniu. Ci, którzy mieszkają w północno-wschodniej Wielkiej Brytanii - od października do grudnia. Mieszkańcy innych obszarów mogą rodzić dzieci nawet w sierpniu lub wrześniu.
Czas trwania ciąży wynosi 11 miesięcy lub trochę dłużej. Ale ponieważ gatunek ten charakteryzuje się opóźnioną implantacją, z 11 miesięcy płód rozwija się dopiero w ciągu 9 miesięcy. Nowonarodzone foki szare ważą około 16–20 kg. Długość ciała wynosi około 1 m. Ich ciało pokryte jest jasnymi, gęstymi włosami. Później zmienia się na twardy.
W okresie karmienia dzieci rozwijają się bardzo intensywnie. Samica karmi je przez 3 tygodnie. Ich waga jest w przybliżeniu podwojona, ciało jest przedłużone o 20 cm, a ponadto wzrost znacznie spowalnia. W wieku 2 lat foka może ważyć 55-60 kg. Stopniowo masa rośnie, aw wieku 5 lat mogą rosnąć do 75-100 kg. Kobiety osiągają dojrzałość płciową w ciągu 5-6 lat. U mężczyzn występuje w wieku 7 lat, ale zaczynają brać udział w reprodukcji dopiero po 3 latach.
Kobiety nadal rosną i rozwijają się do 10 lat, a mężczyźni - do około 15 lat. Niektóre samce rosną jeszcze dłużej. Dorosłe samce są o około 35 cm dłuższe.
Kobiety od wielu lat mogą produkować potomstwo. Czasami mogą rodzić dzieci do 30 roku życia i później. U mężczyzn ta zdolność znika w wieku około 20 lat.
Najstarsze osobniki znalezione w przyrodzie to mężczyźni, 25 lat i kobieta, 35 lat. Ale w niewoli zwierzęta te mogą żyć dłużej. W jednym z ogrodów zoologicznych kobieta żyła przez 28 lat. Samiec żył w niewoli do 41 lat.
Zachowanie
W zależności od siedliska przedstawiciele gatunków wyróżniają się zachowaniem i cechami stylu życia. Terytorium Zatoki Świętego Wawrzyńca, a także basen Morza Bałtyckiego, jest tak zwaną formą ekologiczną lodu. W sezonie lęgowym zamieszkują lód przybrzeżny.
Osoby żyjące we wszystkich innych miejscach, w określonych porach roku, tworzą zaciąg z wybrzeża. Wybierają małe wyspy i inne trudno dostępne obszary. Miejsca te zazwyczaj mają płaską powierzchnię i mają łagodne nachylenie, wzdłuż którego zwierzęta mogą schodzić do wody.
Przedstawiciele gatunków są skłonni do zachowań stadnych. Jest to szczególnie zauważalne w sezonie lęgowym. Szare foki mogą być zarówno monogamiczne, jak i poligamiczne. Pierwsza forma relacji jest charakterystyczna dla prawdziwych pieczęci. Drugi nie jest typowy dla członków rodziny. Spośród wszystkich gatunków należących do rodziny obserwuje się ją tylko u fok słoniowych.
Poligamiczność objawia się wyłącznie w hackach. U mężczyzny tworzy się harem, zwykle składający się z 2-5 kobiet.
Liczba
W sumie od wschodniej strony Atlantyku (z wyjątkiem basenu Morza Bałtyckiego) znajdowało się około 45 000 długich uszczelek.
W zachodniej części zasięgu liczba przedstawicieli gatunku jest znacznie mniejsza. Na tych terenach żyło około 5000 zwierząt. Na początku lat 70. na całym świecie było około 52–60 tysięcy przedstawicieli gatunku.
Wartość ekonomiczna
Ponieważ całkowita liczba zwierząt jest stosunkowo niewielka, nie mają one dużego znaczenia ekonomicznego dla ludzi. Wcześniej za ubój tych zwierząt płacono składki, ponieważ jedli duże ilości zasobów rybnych. Polowali na nich rybacy ze Szwecji i Finlandii. Ale z Morza Bałtyckiego w roku nie złowili więcej niż 1000 osobników. Później zakazano zabijania fok o długich bokach. Na innych terytoriach górnictwo jest jeszcze niższe.
Wideo: foka szara (Halichoerus grypus)
Aby wysłać