Treść artykułu
Płetwal błękitny to zwierzę znane na całym świecie jako największy mieszkaniec morski. Wymiary dorosłych osobników mogą sięgać 30 metrów. Co ciekawe, u tego gatunku samice są tradycyjnie większe i mogą ominąć się o długość nawet 10 metrów. W XX wieku płetwal błękitny był aktywnie eksterminowany w wyniku połowów komercyjnych. Z tego powodu ich populacja została znacznie zmniejszona. Jednakże wprowadzono zakaz niszczenia płetwali błękitnych, dzięki czemu liczba tych zwierząt zaczęła wyraźnie wzrastać.
Charakterystyka wyglądu
Płetwal błękitny, mimo swojej nazwy, nadal nie ma całkowicie niebieskiego odcienia. Jego górna część jest dość różnorodna i składa się z mieszaniny szarych i niebieskich kolorów. Z dołu ten mieszkaniec morza z reguły ma jasnoszary odcień lub żółto-biały kolor. Żółty kolor w obszarze brzucha wieloryba jest dołączony do mikroskopijnych rozmiarów glonów, które znajdują się na nim jako narośla. Te algi nazywane są okrzemkami. Główna dystrybucja roślin otrzymywana w wodach oceanu raczej niska temperatura.
Do tej pory, według oficjalnych źródeł, największym osobnikiem kiedykolwiek złowionym jest samica wieloryba o długości 23,58 metra. Masa tego morskiego życia może sięgać 200 ton. Aby zrozumieć, jak ten ogromny ciężar, możesz porównać go z ciężarem słonia, który wynosi 7,5 tony. Niespodzianka jest również spowodowana rozmiarami serca tego mieszkańca morza, które są identyczne z rozmiarami samochodu. Pobicie takiego urządzenia słychać nawet ponad trzy kilometry. Istnieją odmiany błękitnych płetw, na przykład karłowate wieloryby. Różnią się od swoich krewnych nieco bardziej skromnym rozmiarem, takie osobniki mają mniej więcej trzy metry mniej niż inne gatunki płetwali błękitnych.
Błękitne płetwy można również przypisać zwierzętom, które emitują najgłośniejsze dźwięki. Siła i głośność wytwarzanych przez nie dźwięków sięga 188 decybeli. Ta objętość przekracza nawet objętość reaktora, która wynosi tylko 140 decybeli. Przedstawiciele gatunków są w stanie usłyszeć swoich towarzyszy na dużej odległości - do 1500 kilometrów.
Komunikacja płetwal błękitny
Błękitne płetwy spędzają główny okres życia sam, podróżując przez morze. Czasami są łączone w małe grupy składające się z 2-3 osób. Duże stada około 50-60 wielorybów tradycyjnie występują w miejscach, gdzie występuje duża akumulacja żywności.
Zastanów się, kiedy wieloryb ma najgłośniejszy głos ze wszystkich zwierząt. Dźwięki emitujące płetwal błękitny rozprzestrzeniają się na wiele kilometrów w głębokiej wodzie z powodu ich niskiej częstotliwości. Wieloryby mogą bezpiecznie komunikować się ze swoimi bliskimi, setkami, a nawet tysiącami kilometrów. Z tego powodu pozorne pływanie w dumnej samotności nie jest takie.
Dieta niebieskiego życia morskiego
Karmienie wielorybów, nurkowanie w morzu na głębokość około 100 metrów. W pewnym momencie żołądek wieloryba może pomieścić do tony kryla. Wieloryb tonie w ten sposób mniej więcej co 15-20 minut. Podczas karmienia latem każda osoba pobiera do 4 ton kryla dziennie.
W ustach zwierzęcia umieszcza się słynne wąsy fiszbinowe, które są czarnym zrogowaciałym talerzem, umieszczonym na szczycie nieba i zwisającym. Po każdej stronie jest około 400 takich zapisów. Długość każdego z nich waha się od 50 do 100 centymetrów. „Fiszbiny” są niezbędne zwierzęciu, przede wszystkim, jako rodzaj filtra, za pomocą którego wieloryb wywabia wodę i kryla. Kiedy wchodzi do ust, woda wydostaje się przez talerze, ale wieloryb połyka resztę jedzenia.
Błękitne wieloryby i reprodukcja
Samice waleni przynoszą jedno cielę co dwa do trzech lat. Do tej pory tempo przyrostu populacji przekracza śmiertelność z powodu trwających polowań na wieloryby.
Nowonarodzone wieloryby to największe młode na planecie. Tylko urodzony kiten ma długość ciała do 8 metrów i wagę do 4 ton. Samica nosi dziecko przez rok. Tradycyjnie rodzi się tylko jeden kotek. Osoba może być bardzo zaskoczona tempem wzrostu małych wielorybów. Codziennie lisiątko powiększa się o 90 kilogramów. Dorosły to wieloryb, który osiągnął wiek 7-8 miesięcy. W tym okresie zwierzę osiąga już 15 metrów długości i zaczyna się uczyć pływania bez pomocy dorosłych. Wieloryby dojrzewają w różny sposób, zwykle występuje w wieku od 5 do 10 lat.
Błękitne płetwy słyną również z najwyższego tempa wzrostu. W ciągu zaledwie roku wielkość tkanek tego zwierzęcia powiększa się o kilka miliardów razy.
Płetwal błękitny nie ma zębów, jak większość waleni. Z tego powodu naukowcom niezwykle trudno jest określić, ile lat ma jednostka. Średnia liczba lat, przez które płetwal błękitny zwykle żyją, jest dziś uważana za 50 lat. Niektórzy członkowie gatunku są w stanie żyć znacznie dłużej, do około 90 lat. Jest absolutny rekord - wieloryb, który żył 110 lat.
Proces niszczenia wielorybów
Przed rozpoczęciem aktywnego polowania na płetwal błękitny populacja tych zwierząt znacznie przekroczyła 250 tys. Osobników. W XX wieku rozpoczęła się aktywna eksterminacja osobników tego gatunku, w wyniku czego błękitne płetwy zostały prawie całkowicie zniszczone. Od 1904 do 1967 r. Zniszczono około 350 tys. Osób, a to tylko na półkuli południowej. W latach 60-70 XX wieku zginęło wiele osób, w tym sowieckich wielorybników.
Najbardziej znaczącym w ostatnim stuleciu był rok 1931, kiedy zaobserwowano prawdziwy rozkwit wielorybnictwa. W jednym sezonie zniszczono prawie 30 tys. Płetwali błękitnych. Dopiero w 1967 roku sytuacja zaczęła się zmieniać. W tym czasie ludzie z całego świata zaczęli zwracać uwagę na problem eksterminacji tego gatunku, po czym polowanie na największe stworzenia morskie było zabronione.
Rozpowszechnienie w naszych czasach
Dzisiaj błękitne płetwy występują na całym świecie. Ich siedliska to oceany świata, z wyjątkiem Arktyki. Błękitne płetwy są najrzadszymi gatunkami waleni dzisiaj. Jak dotąd naukowcy nie są w stanie wiarygodnie określić populacji gatunku. Uważa się, że dziś na świecie około 10-25 tysięcy osób.
Jedną z największych populacji jest grupa wielorybów, która żyje na Oceanie Spokojnym, w jego północnej części, niedaleko Kalifornii. Grupa liczy około 2 tysięcy osób, a liczba tej populacji rośnie bardzo szybko, dając nadzieję na wzrost liczby waleni w ogóle.
Na Oceanie Indyjskim najczęściej występują karłowate wieloryby oraz karłowate wieloryby. W wyniku ostatnich badań stwierdzono, że znaleziono te gatunki wielorybów, w tym w innych częściach naszej planety.
Płetwal błękitny żyją głównie w wodach głębokiego oceanu. Latem zwierzęta te podróżują w kierunku biegunów, gdzie temperatura wody jest nieco niższa niż w innych miejscach.Zimą, wieloryby, przeciwnie, wracają do równika w cieplejszych wodach w celu reprodukcji.
Ponieważ pory roku na różnych półkulach przechodzą w zupełnie innym czasie, bezpośrednio naprzeciw siebie, przedstawiciele różnych populacji żyjących po przeciwnych stronach równika nie komunikują się ze sobą.
Co jest niebezpieczne dla wielorybów?
- Napełnianie wód oceanicznych różnymi substancjami chemicznymi.
- Wysokie prawdopodobieństwo kolizji wielorybów ze statkami, a także niebezpieczeństwo uwikłania jednostek w narzędzia połowowe.
- Nierównowaga dźwięku w przyrodzie, która jest niebezpieczna dla zwierząt, ponieważ nie mogą znaleźć partnera.
- Utrata stałej lokalizacji i siedliska.
Bardzo niebezpiecznym momentem dla wielorybów jest zmiana klimatu. Faktem jest, że poważny wzrost temperatury może sprawić, że woda będzie bardziej kwaśna, w wyniku czego liczba kryla, która jest podstawą diety dla płetwal błękitny, może się zmniejszyć.
Wideo: płetwal błękitny (Balaenoptera musculus)
Aby wysłać