Çocuklarda Hiperaktivite - nedenleri, belirtileri ve tedavisi

“Sorunlu bebek! Bir dakika bile durmuyor! Yine tasarımcı dışarı çıktı, bebekleri raftan fırlattı, diğer çocuğa çarptı ve daktiloyla birlikte grubun karşı köşesine koştu! ”- ebeveynler genellikle öğretmenlerden bu tür şikayetleri duyuyorlar, huzursuz anaokulunu anaokulundan alıyorlardı. Tek bir sesle psikologlar ve nöropatologlar böyle bir çocuğu hiperaktif olarak adlandırırlar. Dünyadaki çocuklarda benzer bir resim günlük olarak görülmektedir. Ülkemizde uzun zamandan beri nadir görülüyor. 2016 yılına kadar Moskova yakınlarındaki anaokullarından birinin okul öncesi öğretmenleri tarafından sağlanan istatistiklere göre, 3 ila 7 yaş arasındaki her üç çocuğa hiperaktivite yükseltildi. 2017 bu rakamları önemli ölçüde değiştirmedi ve hatta bazı yaş gruplarında bile onları artırdı.Bu fenomen nereden geliyor, o kadar kötü ve nasıl düzeltileceği - bütün bunlar bu makalede ele alınacaktır.

Motor Disfonksiyon Sendromunun Nedenleri (DEHB)

Bu aşamada hiperaktivite gelişim mekanizması tam olarak anlaşılamamıştır. Yine de, bu konudaki uzmanlar bu sorunun üç faktörünü ortaya çıkarmaktadır:

1. Kalıtsal faktör - bir kural olarak, eğer bu sendromdan muzdarip çocukların pedigrellerini inceliyorsa, yakın ailenin (daha sıklıkla çocukla aynı cinsiyetten oluşan çizgi boyunca) bu doğanın davranışında sapmalar olduğu ortaya çıkabilir. Çoğunlukla, hiperaktif bir çocuğun özellikleri, ebeveynlerin davranışlarında da görülebilir - yetişkinler gereksiz yere telaşsız davranır, tırnaklarını ısırır, parmaklarını ya da eline geçen ilk cisimle, genellikle histerik ve kısıtlanmış olan masaya vurur.
2. Mutasyon faktörüne, çocuğun psişesinin oluşmasından sorumlu bir veya bir grup genin kazanılmış bir değişimi neden olur. Bu dönüşümler hem genital hücre oluşumu aşamasında hem de fetal gelişim sırasında mümkündür.
3. Davranışsal faktör - basitçe söylemek gerekirse, “sözde hiperaktivite” dir.Böyle bir çocuğun ruhuna bakarsanız, büyük ihtimalle, DEHB'nin hiçbir özelliği bulunmaz. Böyle çocuklar, kural olarak, fidgetlere sempati duyuyor ve onları her şekilde taklit etmeye çalışıyorlar. Bu fenomen, okul öncesi ve ergenlik dönemlerinde, her şeyden hoşlanma arzusu, zayıf ve kararsız bir çocuğu, sınıf arkadaşlarının alay konusu olmamak için “kollektif şefin” davranışını kopyalamaya zorladığı zaman gözlenmektedir.

Tıbbi olarak hiperaktif

Hiperaktivite veya ADHD (çocuğun motor disinhibisyonunun sendromu) - belirli bir maddeye konsantre olmama, dikkatin sık sık değiştirilmesi, aynı zamanda motor aktivite ile ilişkilidir. Basitçe söylemek gerekirse, ikincisi lehine inhibisyon ve uyarılma süreçlerinin bir işlev bozukluğudur.

İnsan vücudundaki bu süreçlerin düzenlenmesinin arkasında, iç organ ve sistemlerin bir kompleksi olduğu bilinmektedir - bunlar sinir, hümoral (hormonal), kas-iskelet sistemi, solunum, kardiyovasküler ve tek bir organizmayı oluşturan diğer birçok organlardır.

Humoral sinir sistemi açısından, bu süreçlerin düzenlenmesinden 2 lider hormon, norepinefrin ve dopamin sorumludur.Her göstergenin belirli bir tarafına geçiş, çocuğun ruhsallığında dışsal bir dengesizliğe yol açar. Bu süreçler, tüm bilinçli dürtülerin yerleştirildiği serebral hemisferlerin serebral korteksi tarafından düzenlenir. Uyarma ve inhibisyon süreçleri birbirlerine antagonisttir: döngülerinin değişmesi, vücudun aşırı yüklenmelere ve durgunluklara karşı koruyucu bir reaksiyonudur. Bir çocukta, bu süreçler henüz yeni oluşmaya başlıyor, bir çok şey hala yaşam tarafından dikte edilen ritme yeniden düzenlenmelidir.

Ve yine de, neden bazı çocuklar çocuk sakin değil, diğerleri ise bir tümseklere benziyor? Buradaki açıklama oldukça basittir - gerçek şu ki, disfonksiyon da farklı bir karaktere sahiptir: bazı çocukların heyecanında hüküm sürmektedir ve diğerlerinde karşı-engelleme vardır.

Hiperaktif bebek - o nedir?

Hiperaktif çocuklar, eğitimciler için ve okul çağında öğretmenler ve diğer eğitimciler için gerçek bir pedagojik problemdir. Huzursuz, hala oturmuyorlar, genellikle derslerde onlardan uzaklaşıyorlar, başkalarına müdahale ediyorlar, daha yaşlı bir yaşta - disiplin gerekliliğine cevap olarak öğretmenlere karşı kaba davranıyorlar. Çoğunlukla bu çocuklar toplu halde ve şirketleri zorlaştırıyorgençler. Çocuğunuzdaki hiperaktivite unsurlarını tanımak ve bu sorunu zamanında ele almak nasıl?

Psikologlar, iki tip DEHB - otistik ve klasik tanımlar.

DEHB'nin otistik formu

"Hiperaktif ve benzer değil gibi görünüyor." Çocuğun otistik davranışa sahip olduğu latent bir hiperaktivite şeklidir. Bu form ilkokul çağındaki kızlarda daha yaygındır. Her şeyden önce dikkatin büyük bir dikkat dağınıklığı ortaya çıktığı zaman - çocuk derste mevcut görünmemektedir. Çevresindeki her şeyi bilmek ister: sınıftaki duvardaki resimler, bir daldaki kargaların sayısı (bu sayede “karga sayılır” diyen öğrenciler sayesinde). Dökülen bu dikkatle birlikte, paralel olarak, fiziksel bir aktivite vardır - parçalara kâğıt parçaları yırtıp, sapı sökebilir ve masanın altında bacaklarıyla konuşabilir. Eğer komşu sandalyeleri acıtıyorsa ve diğer çocuklarla çatışıyorsa, bu durumun farkında değildir, çünkü genellikle keyfi bir şekilde yapılmaz.

Böyle çocuklar sorunu nedir?

1. Dikkat dikkat dağınıklığı nedeniyle, çocuk genellikle hoş olmayan durumlara girer,bir çubuktan başlayarak dersten bir derste aniden dökülüp, yabancı nesneler tarafından dikkati dağıtırken, kendi kendine zarar verme riskiyle sona erer.
2. Sadece öğretmeni dinlemediği için derste bilgiyi özümsememektedir. Bu, bilginin nitel olarak edinilmesinde önemli bir engel haline gelir.
3. Dikkatsizlik çocuğun bağımsız seyahatlerine zarar verebilir - ulaşımdaki duruşunu kaçırır ve yanlış yere düşme riskini taşır.
4. Kişisel sorumsuzluğun oluşumunun ilk aşaması.

DEHB'nin klasik formu

Bu kategori, yaygın olarak algılandığı için, "hiperaktivite" kavramının bir kavramdır. Bu, herhangi bir cinsiyet ve yaşta çocuklarda görülen motor disinhibisyonun ana şeklidir. DEHB'nin bir hastalık değil, bir çocuğun pedagojik ihmali, ebeveynlerden dikkatsiz davranması, öğretmenler arasındaki umutsuzluğa karşı ilgisizlik olduğu düşünüldü. Aslında, bu tür çocuklar ya “çapraz” ya da hafif bir ironi ile algılandılar.

Son çalışmalar, motor disinhibition sendromunun, zaman içinde düzeltilmesi gereken bir akıl hastalığı olduğunu kanıtlamıştır.Ancak ayarlama yapmadan önce, bu özel durumda bu eksikliğin varlığı veya yokluğu ile ilgili olarak konuşabileceğimiz temel özellikleri doğru bir şekilde tanımlamak önemlidir:

1. Huzursuzluk - motor disinhibisyonu olan bir çocuk belirli bir yerde oturmaz. Sürekli uzayda hareket etmeli ve eğer uzun süre kesin bir şekilde oturmaya zorlanırsa, hareket etmeye, yanlara doğru sallanmaya, kollarını ve bacaklarını hareket ettirmeye, diğer çocukları engellemeye ve genellikle kendi faaliyetlerine katkıda bulunmaya başlar. çatışma.
2. Unutkanlık - harekete benzer bir sapma olan bir çocuk, yakın zamanda yaptığı aktiviteyi unutur, tarak arkasındaki dolaba gidebilir, soyunma odasında başka bir çocukla karşılaşabilir, oyuncağını görebilir ve nerede olduğunu ve neden gittiğini unutur.
3. Dikkat çeken dikkat, belirli bir faaliyet türüne konsantre olma ve çoğu zaman belirli bir yük taşımayan diğer öğelere hızlı geçiş yapamamadır. Araba gövdesini yapıştırabilir, sonra etrafındaki ağaçların (görevde olmayanlar) olduğunu hatırlayın, bir kalem alın ve ağaçları çizmeye başlayın.Aynı zamanda beden hakkında, o hiç hatırlayamaz.
4. Fussiness - belirli bir motor eylemi sistematik olarak gerçekleştirememe. Soyunma odasına giden bir çocuk, kapının diğer ucunda bulunan gruptaki masa ve sandalyelerin etrafında yürümeye başlayabilir. Öğretmenin birkaç eşya aktarma ve bazı raflara koyma isteği sırasında - birkaç kez boş elle, ihtiyaç duyduğu şeyi almayı unutmak, söylediği şeyi alıp yanlış yere yerleştirmek istemez. Bir yürüyüşten sonra böyle çocukların oyuncaklarını başka bir grubun sepetlerine ya da dolaplarında olmayan şeylere koyacağı ve sık sık tamamen terkedildiği durumlar vardı.

Bu çocuğa nasıl yardım edilir?

Bu bebeğin 3 veya daha fazla uzman türünden kapsamlı bir destek önlemine ihtiyacı var:

psikolog - Bu tür çocuklarda dikkatin yoğunlaşması üzerine çalışmalar sürmektedir. Bunlar çeşitli rol yapma oyunları, tiyatro gösterileri, belirli konularda çocuklarla konuşmalar. Bu tür çocuklarla çalışırken, dikkat dağıtmanın dışlandığı bireysel bir eğitim şekli tavsiye edilir. Bebeğe büyük bir ilgi duyduğunu anlamak önemlidir.ve bu doğrultuda eksikliklerin ayrıntılandırılması üzerinde çalışmak: çocuk demiryolu ile ilgileniyorsa, kendi faaliyetlerinizi bu düzlemde oluşturmak önemlidir.

eğitimciler - Görev böyle bir çocuktan bile daha derine atmak değil, aksine, onu faydalı bir kursa, ilgiye yönlendirmek, avantajlarını vurgulamak ve en azından dezavantajlara dikkat etmek:

1. Böyle bir öğrenciyi “ilk asistan” yapmak ve onun tarafından yapılan iş sürecini sürekli olarak öngörülebilir kontrol altında tutmak ve eğer çocuğun dikkati dağılmaya başlaması durumunda, onun için gerekli olan aktiviteye geri dönmesi için.
2. Ebeveynlerin önünde bebeğin değerlerini kutlamak için, çalışmayı ne kadar iyi yaptığını vurgulayın ve eksikliklerin yanına hafifçe dokunun.
3. Çocuğun aşırı derecede katı olması durumunda ebeveynlerin davranışlarını düzeltin.
4. Eğer suçlu olsaydı - kesinlikle, ama hakaret etmeden, onu kötü davranışlar için azarlamak, ona yapması gerekenleri yapmaması gerektiğini anlatmak ve ondan her şeyi tekrarlamasını istemek.

Sağlık görevlileri - Kural olarak, ilk iki kategorinin belirlenen görevlerle başedememesi durumunda ziyareti tavsiye edilir.Ebeveynlere bir nöropsikoloğa, bir nöroloğa veya bir çocuk psikiyatristine danışmaları tavsiye edilir. Uzman, sinir sisteminin karmaşık çalışmasını değerlendirir, konuşma fonksiyonlarının ve zekanın olgunluğunu değerlendirmek için çocukla konuşur ve ardından kusurun düzeltilmesi için gerekli olan ilaçları seçer.

Kural olarak atandı:

• beyni beslemek için nootropik ilaç grubu;
• vasküler tonu destekleyen ilaçlar;
• Sinir impulslarının uyumlu oluşumu için B vitaminleri;
• Gerekirse, süreçleri stabilize etmeye yönelik bir dizi özel ilaç.

Halk ilaçlarından uyarıcı işlemlerin baskınlığını bastırmak için çeşitli yatıştırıcı suçlamalar kullanılır:

• Kediotu tabletleri (alkol bazlı tentür tavsiye edilmez).
• Ihlamur, nane, melissa ile çaylar.
• Dagla, Hypericum'un et suyu.
• Bir dikkatli anavatan tentürü verilir.
• Bağışıklık fonksiyonlarını güçlendirmek için kuşburnu infüzyonları.
• Yatmadan önce kozalaklı veya lavanta banyoları tavsiye edilir.

ebeveyn - çoğu zaman uzman olmadıkları gerçeğine rağmen, bir çocuğun hayatındaki rolleri en önemini korumaktadır.Görevleri olur - hem genel hem de iktidarın doğru modunun oluşumu:

1. Günün doğru modu üzerinde düşünün ve düşünün.
2. Diyet ve rahatsız edici ürünleri diyetten hariç tutun.
3. Sessiz zamanlı bir uyku zamanı sağlayın: her türlü aktif oyuna müdahale edin, ışıkları kısın, TV sesinin sesini kısın (müzik) veya tamamen kapatın.
4. Dışardan alınan bilgilerin kontrolü (İnternet, arkadaşlar, okul, TV).
5. Ailede, özellikle de boşanma ile ilgili stresli durumları ortadan kaldırmak, çocukların huzurunda birbirleriyle daha hassas olmaya çalışın.
6. Akrabalara dikkat edin - ebeveynlerden birine, yetiştirilmesinde uyuşmaya, kötü bir örneğe karşı olumsuz bir faktör olup olmadığı.
7. Çatışmaların öğretmenlerle çözülmesine katkıda bulunun, bir çocuk avukat olsun, savcı değil çocuk olmaya çalışın.
8. Genellikle oğlunuz veya kızınız ile içsel durumu hakkında konuşun: endişelenen şey, kişisel problemleri çözme, iletişimi, “okul - dersleri” dar bir düzlemde saptırma.

DEHB olan bir çocuğa eğitim yaklaşımında yapılan hatalar

DEHB'nin dünya çapında bir patoloji olarak tanınmasına ve bunun üstesinden gelmeye yardımcı olmak için bir dizi önlem geliştirilmesine rağmen, yetişkinler bu günlerde çocuklarla ilgilenirken bazı ciddi hatalar yapmaktadırlar:

1. Onlarla sürekli olarak hata buluyor ve onları aynı zamanda çocuğun kimliğini deşifre ediyor, her eylemi aşırı eleştiriyor, övünmek için gerekli düşünmüyorlar.
2. Davranışta izin almasına izin ver.
3. Çocuklar televizyon ve interneti denetlemeden denetlemişlerdir.
4. Ailenin stresli durumları, gereksiz endişeleri kışkırtmak.
5. Akrabalardan birinin çocuğuyla uygunsuz davranışlar (kötü alışkanlıkların geliştirilmesi, kaba ifadeler, diğer aile üyelerine karşı tutum, bir antisosyal yaşam tarzı örneği, vb.).
6. Günün rejimi üzerinde kontrol yok (çocuğun kendini kontrol etmesine izin verin).

Bir sorunu çözmek için makul bir yaklaşım, tüm zorlu yaşam koşullarında başarılı bir şekilde çözmenin anahtarıdır. Bireysel çocuğun kişiliği, bir bütün olarak ailenin ve ulusun geleceğidir.

Video: Hiperaktif bir çocuk yetiştirmek için 10 kural