Czara pirolistyczna - opis, toksyczność grzybów

Czara grzybowa Pyolistnik należy do rodzaju Pilolistniki. Na płytkach mają charakterystyczne „zęby”, dla których ten rodzaj ma swoją nazwę.

Są to grzyby powiązane. Drewno ma szkodliwy efekt. Pod ich wpływem drzewo gnije. Dlatego gospodarstwo, które ten grzyb jest w stanie spowodować znaczne szkody. Inną wersją pochodzenia nazwy jest zdolność do destruktywnego działania na drewno.

Do tego rodzaju należy ponad 1000 gatunków grzybów. Niektóre źródła podają, że dzisiaj rodzaj recytuje kilka tysięcy gatunków.

Praktycznie wszystkie gatunki należące do tego rodzaju są warunkowo jadalne. Ale wśród nich są gatunki niejadalne, których jest niewiele. W Chinach i Japonii uważa się, że jadalna pilolia jest całkowicie jadalnym grzybem.

Wśród wszystkich pilolistnikow istnieje kilka typów, w których grzybiarze są pewni siebie i zawsze zbierają. Jest pręgowany, podobny do muszli, a także łuskowaty pirolit.

Wiadomo również, że następujące gatunki są niejadalne i nie reprezentują żadnej wartości odżywczej. Są to gatunki czara, wilcza i bruzdowana. Inne gatunki tego rodzaju są słabo badane przez naukę lub rosną w krajach daleko od Rosji.

Część nazwy kielich pylipolum dostała się za to, że ma tendencję do niszczenia drzewa. Druga część nazwy związana jest z kształtem owocu. Ma postać szklanki jako dorosły.

Fakt! Ten grzyb jest saprotrofem, niszczącym drzewo. Zwykle niszczy drewno, które jest podatne na gnicie. Rosną na martwym lesie w pniach drzew różnych gatunków, w tym drzew iglastych.

Niektóre źródła podają, że wszyscy członkowie tego rodzaju są grzybami trującymi. W innych mówi się, że jest po prostu niejadalny. Jednak wskazane byłoby oddzielenie tych gatunków od tych, które można jeść, i tych, które nie mogą. Nie ma dokładnych danych naukowych o tym, jak trujące są tego rodzaju grzyby, których nie można zjeść.

Gatunki z uwagi na kielich pirolityczny uważa się za praktycznie nieodpowiednie do spożycia przez ludzi. Nie zawiera trucizn, ale nie ma dobrego smaku, a skład grzyba nie ma żadnej wartości odżywczej.

Podobne widoki

Przedstawiciele tego gatunku nie są podobni do żadnych innych grzybów, a nawet tych, które należą do tego samego rodzaju. Dlatego niezwykle trudno jest pomylić je z innymi grzybami.

W zależności od jego właściwości odżywczych grzyb praktycznie nie spełnia żadnych wymagań nałożonych na grzyby jadalne. Dotyczy to również młodych okazów. Dlatego wskazane byłoby włączenie przedstawicieli tego gatunku do specjalnej kategorii pół jadalnych grzybów.

Gdzie rośnie

Grzyby te preferują południowe szerokości geograficzne, ponieważ są ciepłolubne. W klimacie umiarkowanym i na północnych szerokościach geograficznych można spotkać się bardzo rzadko. Grzyby rosną w grupach w lasach mieszanych. Widać je tylko na rozkładającym się drewnie należącym do gatunków liściastych.

Zbierz te grzyby w miejscach, gdzie są resztki gnijących drzew, które spadły na ziemię. Rosną w południowej Europie, bliżej na zachód. W Rosji rosną na południu iw centrum. Są zarówno na Krymie, jak i na Syberii oraz na Uralu. Występuje także na Dalekim Wschodzie, na Kaukazie. Okres owocowania rozpoczyna się w lipcu i trwa do początku zimnej pogody.

Wygląd i zastosowanie

Zarodniki tych grzybów znajdują się w pseudoplatach. Znajdują się często, mają kremowy odcień. Kształt wąskich, ma nacięcia.

Głowa młodego odźwiernika w ciele młodego owocu jest nieco wypukła, ale może być prosta. Krawędzie jej podwinięte mają różowawy odcień. Z czasem czapka staje się w kształcie lejka, może być pokryta czerwonymi łuskami. Czasami na jego powierzchni są tylko pęknięcia.

Trzon tych grzybów jest gęsty. Zazwyczaj jest to ten sam odcień z kapeluszem lub jest lżejszy. U dorosłego grzyba jest nieco zawężony do dna, a na powierzchni widoczne są łuski czerwonego odcienia. Młode ciała owocowe mają miękką miazgę, ale gęstą. U dorosłego grzyba jest trudniejszy. Ma biały odcień. Mięso nie ma smaku, ale zapach jest nieco ostry.

Ten gatunek jest uważany za niezdatny do spożycia. Ale to nie zatrzymuje niektórych grzybiarzy, którzy wciąż je zbierają, a następnie dodają do różnych potraw. Ale w każdym razie tylko czapki, które są gotowane przed jedzeniem. Czy brać przykład od tych ludzi - każdy może sam decydować. Ale w przyrodzie jest wiele innych grzybów, które są o wiele smaczniejsze i zdrowsze niż czara kozy.

Wideo: Goblet pylorus (Lentinus cyathiformis)